Ondertussen STAVAZA november 2019
Terugblik op de voorbije maanden.
Het leven zoals het hier gaat en soms stilstaat…
Terugblik
De zomer was zo heftig dat ik behoorlijk wat tijd nodig had om weer wat in mijn normale doen te komen. Maar hé, we are getting there! Dat ik alles, werkelijk in alles kan rekenen op dat lief van mij, dat is wel iets waar ik dag in dat uit dankbaar voor ben.
- Over dat lief gesproken: hij is een gigantische fan van Marcella (Netflix). Ik ben fan van Anna Friel, maar niet zozeer van Marcella. Hoe dan ook, uiterst origineel en spannend. Wij keken de 2 seizoenen na elkaar uit.
- Nog over dat lief, ik denk vaak terug in ‘wat deden we rond deze tijd een week, een jaar geleden?’. Een jaar? Toen logeerden we nog om de 2 weken in Gasthuisberg voor 46 uur chemotherapie voor het lief. Nu spreken we het woord kanker nog amper uit. Alsof er nooit iets geweest is, het is alsof het kwam en ook weer ging. (Maar wees gerust, de angst zit er wel degelijk in, zeker nu de ‘controle’ weer dichterbij komt). Alles bij elkaar blijft het toch onwezenlijk.
- Ik heb nogal wat boeken over routines gelezen. Eén boek over uitstelgedrag heeft mij behoorlijk geraakt, omdat het ging om de psychologie die achter dergelijk gedrag zit en hoe gevaarlijk is om weg te glijden in al te veel uitstelgedrag of inactiviteit. De auteur linkt depressie aan uitstelgedrag en meteen wat is de kip en het ei? Nu ben ik van nature geen uitsteller, maar er zijn gebieden waar ik er wel last van heb (zoals wellicht iedereen). Dit was voor mij herkenbaar: compleet overrompeld zijn door een taak omwille van het gebrek van tijdsbesef. Ik durf het tijdperspectief wel eens vergeten, waardoor ik denk dat ik alles nu onmiddellijk in één keer tot het eind moet afwerken, tot in detail! Het zal wel zijn dat dat overwhelming is!
- Meten is weten: ik ben weer bezig met tijdregistratie, wat betekent dat ik in mijn agenda schrijf wat ik van uur tot uur doe. ‘Waar is al die tijd heen gegaan ?‘ kan ik van uur tot uur vertellen. Een boek met dit topic is Off the Clock: Feel Less Busy While Getting More Done. Ik plan ook heel nadrukkelijk vrije tijd in, sporten en lezen. Anders heb ik nogal de neiging in een alles of niets houding continu door te werken (of te lezen, Netflix)… Zo’n schema geeft rust. Hoef ik mij nooit meer schuldig te voelen! Vandaar ook ‘plan your work, work your plan’.
- Act as if, is dan weer een advies van Gretchen Rubin. Soms is er geen andere weg. Ik geloof wel dat het denken het doen kan volgen. (En omgekeerd).
- Ik heb weer heel wat wandelplannen en dat maakt mij hipperdepiep gelukkig! De voorbije maanden bleef ik het liefste onder een dekentje, nu kan ik niet snel genoeg de wandelschoenen aan!
- Winterkamperen, ik begin het serieus te overwegen en snap niet goed waarom ik zo aarzel. Het is niet dat ik in een tent slaap of zo, integendeel, schoon verwarmd is dat huisje van mij. I keep you posted!
- Ik heb een soepmaker! Dat is natuurlijk een overbodige luxe, want op zich is het gewoon een combinatie van een waterkoker met een blender erin. Maar wat een gemak: groenten erin en na een kwartier schenk je al je soep uit. Meteen een oplossing voor al die groentenoverschotten die hier blijgen liggen én… zo krijg ik eindelijk meer groenten binnen!
Ik had die net besteld en toen brak … de broodrooster en het stoomstrijkijzer. Tja. Happy Housewife nu? Volgens het lief moet ik overigens ook een nieuwe flashy strijkplank kopen, wegens niet meer compatibel met het hightech strijkijzer. Dat het geld hier rolt deze maand, ja. - We gaan in de kerstvakantie op … vakantie! De kerstperiode is voor mij altijd zwaar wegens… druk, druk en nog eens druk. Super leuk al die feestjes en familie, deugddoend ook, maar waarom allemaal zo kort op elkaar? Sedert ik weet dat we nadien rustig met ons twee ‘weg van alles en iedereen’ een vakantie hebben, zie ik er veel minder tegenop. Integendeel!
En, hoe gaat het met jullie? Werkt alles nog in de keuken? Goede boeken gelezen? Een Netflix die ik niet mag missen?
See you!
Na 18 jaar kwam er wat sleet op mijn Bamix. Ik kreeg hem van mijn mama toen mijn eerstgeborene klaar was voor papjes. Nu heb ik een blinkend, zilveren exemplaar. Ook bij ons smaken de soepjes nu weer extra lekker!
Mijn strijkplank besloot er ook mee op te houden. Die zakte steeds door haar knieën tot lilliputterstand. Tijd voor een nieuwe dus en Denaldi bracht uitkomst. Ik zag er een betaalbaar supersonisch ding dat er in zijn plastiek verpakking (awoert daarvoor) heel degelijk uitzag. Helaas waggelde het harder dan een gans en zweeft één pootje de lucht in. De strijkplank mocht retour en gefrustreerd ging ik mijn oude vriendin met tape en lijmpistool te lijf. Voorlopig houdt ze stand maar ze moet dus steeds op haar vier poten blijven staan, dichtklappen kan niet meer.
We keken de voorbije dagen naar De Twaalf. So far, so goed al weet ik nog niet helemaal wat ik ervan moet vinden.
Vrije minuutjes vul ik met het lezen van ‘The moet fun we ever had’ – een ontspannend familieverhaal met de nodige dramatiek.
Er kropen veel uurtjes in onze jaarlijkse Warmste Week-actie voor KIKOV, de kinderkankeroudervereniging Leuven, onze warme sjaals, buffs en tassen zijn bijna allemaal verkocht, op een paar na.
En verder is het over een week tijd voor het jaarlijks concert met de harmonie en staat deze week in het teken van extra repetities.
Dat uitje in de kerstvakantie, daar droom ik al zoveel jaren van. Eigenlijk hadden we dat gewoon moeten doen, want de komende jaren zal dat er niet van komen, met kinderen aan de universiteit. Maar wie weet, misschien ooit…
Ha, ik denk dat zo’n Bamix oerdegelijk is ! En toch de geest gegeven, na 18 jaar!
Ten huize Marsha is er ook wel wat beweging! Grappig overigens: de strijkplank is hier ook aan vernieuwing toe. Het lief gaat een nieuwe kopen, niet omdat hij strijkt, maar omdat ik – zijn woorden – te goedkoop af wil zijn. Ha!
Ik ben benieuwd naar het boek dat je leest, ben al een tijdje weer enkel in non-fictie bezig, tijd voor wat fictie !
Alvast veel plezier daar!