Onderwijspraat : een pleidooi voor kennisonderwijs
Citaat van Johannes Visser
Ik ben bezorgd om de leerlingen
Nu en dan ben ik o zo bezorgd voor ons onderwijs en de leerlingen dat ik denk dat de toekomst er niet zo goed uit ziet. Talloze keren heb ik al gedacht : nu kruip ik in mijn pen, maar er wordt al zoveel over het onderwijs gezegd dat er … misschien wel veel te veel wordt gezwegen.
Vorige week las ik een prachtig artikel van Johannes Visser. Er stond een ‘deelknop’ op voor Facebook en Twitter, maar ik ik durf het hier toch niet zomaar overnemen.
Klik dus hier als je het wil lezen.
Ik geef je alvast de ankertekst én de mythes die worden ontkracht :
[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Volgens het belangrijkste onderwijsadvies van 2016 zou onderwijs zich minder op kennis moeten richten. Samenwerken, creativiteit en digitale vaardigheden zouden belangrijker moeten worden. Aan die gedachte liggen twee hardnekkige mythes ten grondslag, die ik in dit stuk ontkracht. [/perfectpullquote]
Twee mythes over het onderwijs
De twee mythes die worden ontkracht zijn
1. Kennis is minder belangrijk, want alles staat op internet
Lees vooral het artikel, maar als je geen tijd hebt, onthou dan dit : kennis is geïnterpreteerde en gestructureerde informatie.
2. Onderwijs zou kinderen vakoverstijgende vaardigheden moeten aanleren
Het gaat hier dan vooral over het misleidende idee van creatiteit als zou die ‘plots’ geboren worden uit het niets en heeft die geen nood aan vakspecifieke kennis. Een aantal experimenten toonde aan dat vakspecifieke kennis net het creatief denken binnen een domein mogelijk maakt. Mij lijkt dat nogal evident, maar blijkbaar moet het keer op keer opnieuw bewezen worden.
Kennisonderwijs is niet : van buiten leren
Vele mensen denken dat kennisonderwijs een kwestie van ‘instampen is’. Dat is spijtig, want dat is niet het geval. Als het dat zou zijn, dan gaat het om ‘weetjes’ in je hoofd, maar niet om kennis. Kennis is immers àltijd relationeel en contextueel. Vandaar Vissers die spreekt over interpretatie en structuur. Wie iets echt onder de knie heeft (kennis !) gaat plots ‘goochelen’ met wat hij weet, die legt verbanden, die ziet oude zaken in een nieuw licht, breidt de kennis uit en komt zo tot … creatief denken, net hetgene wat de mythegelovers net willen.
Ho, wat hoop ik dat alle beleidsmensen in het onderwijs dat artikel lezen !
