Jan heeft het moeilijk op school. Hij vindt de drukte maar niks. Hij heeft ASS of autisme. Hij zit in een gewone klas met jongeren van allerlei alooi : rustige en onrustige, jongeren die net als hem ASS hebben en kinderen met ADHD, kinderens wiens ouders net gescheiden zijn en jongeren die problemen hebben met de hoeveelheid leerstof. Nu en dan vecht Jan. Hij zit in zijn puberteit. Hij heeft best wat kracht in zijn vuisten. De leerkracht durft nauwelijks fysiek tussen te komen, uit angst voor het geweld. Een dag na het incident is de hele klas anders. Er is angst omwille van het incident. Zal het opnieuw gebeuren ? Ben ik de volgende ? Jan wordt door sommige leerlingen (in puberteit) als een held gezien (die durft !) en door anderen angstvallig gemeden (schrik !). Onder de leerkrachten al evenveel verwarring. In hoeverre is Jan verantwoordelijk voor zijn gedrag ?
Fie heeft dyslexie. Er wordt een boek gelezen in de klas. Ze krijgt een briefje mee van de ouders die vragen of zij van de opdracht ontslagen mag worden. Waarop de anderen meteen vragen of zij ook zo’n briefje kunnen meebrengen. En waarom mag Fie wel spellingsfouten maken en zij niet ? Want Nora heeft problemen met veel leerstof, dus mag ze toch ook meer tijd hebben om iets te verwerken ?
Eva heeft last met de overgang van het lager onderwijs naar het secundair. Zoals zovelen. Ze weet totaal niet hoe ze aan studeren moet beginnen. Ze heeft het nooit moeten doen. Ze is ontgoocheld over haar eerste rapport. Haar ouders zeggen niets en reageren eveneens ontgoocheld op haar cijfers. Soms fluistert Eva dat het niet eerlijk is : dat die ‘andere kinderen’ allemaal extra aandacht krijgen, uitzonderingsmaatregelen. Ze wou dat ze een probleemgeval was. Ze zegt tegen haar vriendin : ‘zou het helpen als ik moeilijk doe ‘ ?
Moeilijk soms hè… Ik heb ook regelmatig leerlingen in de klas die extra aandacht nodig hebben. Gelukkig hebben we op school iemand in dienst die zich alleen met die leerlingen bezighoudt en ons de nodige uitleg geeft over hoe we er best mee omgaan. Tot nu toe valt het allemaal nog wel mee, ik probeer gewoon het “gezond verstand” wat te gebruiken en duidelijke afspraken te maken. De leerlingen die een “speciale behandeling” krijgen, moeten wel eerst een kaart kunnen voorleggen waarin staat dat ze getest zijn. Dat zorgt er ook voor dat het door de rest van de klas aanvaard wordt. Iemand die niet goed ziet, mag toch ook zijn bril opzetten?
Heel overzichtelijk boek dat aangepast is aan enerzijds DSM-5 en anderzijds aan recent onderzoek inzake ASS. Over ASS bij volwassen lijkt nog altijd weinig bekend te zijn, gezien de eerste belangrijke werken over ASS pas in de jaren 90 w...
Dit boek gaat over autisme bij een normale of hoge begaafdheid. Peter Vermeulen (autismedeskundige Autisme Centraal) geeft een uitgebreid beeld over wat autisme wel en vooral ook niet is.
'Autisme' of ASS is doorheen de tijd steeds 'ver...
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookiebeleid
Moeilijk soms hè… Ik heb ook regelmatig leerlingen in de klas die extra aandacht nodig hebben. Gelukkig hebben we op school iemand in dienst die zich alleen met die leerlingen bezighoudt en ons de nodige uitleg geeft over hoe we er best mee omgaan. Tot nu toe valt het allemaal nog wel mee, ik probeer gewoon het “gezond verstand” wat te gebruiken en duidelijke afspraken te maken. De leerlingen die een “speciale behandeling” krijgen, moeten wel eerst een kaart kunnen voorleggen waarin staat dat ze getest zijn. Dat zorgt er ook voor dat het door de rest van de klas aanvaard wordt. Iemand die niet goed ziet, mag toch ook zijn bril opzetten?
Mooi stukje over de hedendaagse uitdagingen voor leerkrachten. Veel succes ermee!