op naar de vakantie !

Het hangt bij mij ‘aan een zijden draadje’, zei een collega me toen ik hem vroeg of hij ook de indruk had dat het zo ontzettend druk was. Nu is deze collega in kwestie geen doetje en niet makkelijk onder de indruk te brengen, maar wat hij zei verraste me. Hij dus ook al, dacht ik. En een vrouwelijke collega zei : ik tel af tot de vakantie.
Vakantie, dat is nu nog 5 werkdagen te gaan.
Ik vind het onbegrijpelijk : hoe kunnen we nu met z’n allen (want het lijkt een collectief gegeven) zo moe zijn ? We zijn amper 3 weken terug aan het werk ? Hoe kunnen we nu al weer toe zijn aan vakantie ?
Toch is het ook hier het geval. Alles gaat prima, maar het is zeer berekend. Er is geen overschot. Ik moet continu waken over de uren slaap, want die schieten er het eerst bij in, met alle gevolgen van dien. Wanneer ik de werkkalender bekijk dan zie ik dat er de voorbije week inderdaad heel wat extra’s zijn binnengeslopen. 7 werkdagen met een extra vergaderuur over de middag. Het lijkt niet veel. Twee extra avonden werken.

Deze week is er ook de deadline voor een aantal rescensies, een ontzettend leuk werk maar ook uren en uren leeswerk (leesplezier !). Deze middag heb ik maar liefst 4 uur aan een stuk geschreven.

Vandaar dat de blog er een beetje bij in schiet.

Ondertussen groeien de plannen om meer te (nog meer ?) te sporten of toch zeker het sporten een beetje te veranderen. Mijn passie voor lopen is ontzettend groot maar een paar keer 12 kilometer op een week lopen begint toch saai te worden. Ik lijk steeds meer ‘start’moeite te hebben. Leuke wedstrijden staan niet op het nabije programma en door de winterduisternis is de looptijd (voorkeur nog altijd overdag in het licht, al loop ik ook wel in het donker) beperkt.
Zwemmen, fietsen vind ik ook heerlijk, dus dat kan er nog bij. Thuis hebben we een goede hometrainer én een flinke roeimachine met een inspanning die niet te onderschatten is.
Wat zou ik nog kunnen doen ?