snapshot diary week #2017/14 Paasvakantie on the road
Lang leve de paasvakantie en al helemaal als het fijn weer is !
Ik was de paasvakantie begonnen in Zeeland en ik ben er nog een kleine week gebleven. Goed voor lezen met zicht op zee, fietsen in Vlissingen en naar Middelburg en lang wandelen in Middelburg. Ik was nog van plan om terug naar Zoutelande te fietsen (aanrader !) maar hé, zelfs tijdens de vakantie is tijd niet eindeloos.
Lang leve de caravan !
Ho, wat heb ik die gemist, die caravan van mij. Dat biotoopje. Dat buitenverblijf op wielen, die “room with a view” ! Wat was het aftellen naar de paasvakantie ! Omdat het nog niet zo warm was werd het een minimale bezetting. De luifel kwam er zelfs niet aan te pas en echt veel buiten gezeten heb ik niet. Buiten eten deed ik wel, alwaar ik iedere keer gezelschap kreeg van een nieuwsgierige vogel. Echt koken heb ik ook niet gedaan. De AH doet, samen met de microgolfoven prima dienst als kok. Er is wel degelijk een gasfornuis (met 2 pitten) in mijn caravan, maar dat heb ik nog nooit gebruikt.
Op schattenjacht in een boekenhuis
Massa’ s boeken. Een heel huis vol.
Terug thuis in Vlaanderen zag ik een berichtje via via waarbij mijn man en ik uitgenodigd werden om ‘boeken te kiezen’ uit de collectie van een overleden leraar. De dochter was het huis aan het uitruimen en dacht dat we misschien wel blij zouden zijn met enkele boeken. Wat we echter niet verwacht hadden was een huis dat letterlijk tot de nok gevuld was met boeken. Er was een vierkante meter muur meer vrij. In de gang, op de overloop, overal boeken. Netjes gesorteerd volgens onderwerp. Indrukwekkend. Er waren ook muren vol kasten met DVD’s. Het lief en ik waren overweldigd door zoveel boeken. We voelden ons schattenjagers. Het leek wel alsof Sinterklaas op bezoek was geweest.
Tegelijkertijd was het ook confronterend. Wij kenden de leraar in kwestie niet, maar hij moet – als we afgaan op de boeken – een ontzettend boeiend persoon geweest zijn. De verzameling was jaar na jaar opgebouwd en dit … dit was de erfenis.
Na ons zou een boedelopkoper komen zei de dochter. Dat stak toch wel, al is het heel begrijpelijk.
De lange weg van specialisten en ziekenhuizen
Tussendoor waren er ook de bezoeken aan het ziekenhuis, specialisten en begin ik stilaan door te hebben dat onze medische wetenschap wel ver mag staan, de organisatie is dat niet altijd. Zo heb ik mijn (medisch) verhaal al zoveel van nul moeten vertellen dat ik bijna een bandje kan afspelen. Dat is behoorlijk lastig. Zeker als ze je opnieuw doorverwijzen naar de volgende specialist en je opnieuw je bandje mag laten afspelen. Ik probeer er niet moedeloos van te worden. Tussen als die mensen zitten dan weer weken van wachttijd, weken waarin niets gebeurt en waar ik soms moedeloos van word. Gelukkig is er de lente en de zon, het lief en paasvakantie om dat zo veel mogelijk te vergeten !
Ik hoop dat jullie allen ook wat vakantie hebben en minstens een verlengd Paasweekend ! Dan nog flink mooi weer en genieten maar ! Wat zijn jullie plannen trouwens ?
