Dinsdagwijsheid : laat los die perfectie

Goed is goed genoeg

Ik mag het dan wel schrijven, ik heb het daar niet altijd makkelijk mee. Ik kan mij ergeren in alles wat duidelijk beter kon maar het niet geworden is. Dat daar meestal valabele redenen voor zijn (te krappe deadlines, te hoog gemikt) vergeet ik makkelijk. Dan doe je zo je best en haal je bij wijze van spreken 80% en baal je toch om het resultaat. Het ! Is ! Niet ! Perfect !

Perfectie en uitstelgedrag zijn goede maatjes

Als ik al minder gehecht ben aan die perfectie dan is het juist omdat er anders gewoon niets uit mijn handen komt.  Er is altijd wel nog iets dat beter kan voor het in mijn ogen af.

Deadlines zijn goede strategieën

Daarom stel ik bijna bij alle taken die ik heb deadlines of tijdslimieten op. Het helpt. Door de deadline schiet ik in actie. Ik moet tenmisnte beginnen en er moet een resultaat zijn. Dan maar gaan voor die 80 procent.

De beste omstandigheden zijn er nooit

Toch merk ik dat ik nog al te veel wacht op perfectie. Als, dan zal ik dit, als, dan zal ik … Maar dat komt nooit. Daarom hangt in onze keuken ook dit prachtige gedicht :

als ik wacht op de zomer
voor een ijsje

als ik wacht op een reden
voor mijn reisje

als ik wacht op de zon
om te kunnen stralen

als ik wacht op succes
zonder te willen falen

…

als ik wacht
is vandaag minder leuk

is vandaag minder fijn
is vandaag veel minder spannend

dan vandaag zou kunnen zijn.

Ik vrees dat dat een beetje gebeurd is in Scheveningen vorige week. Dat ik gewacht heb tot het weer beter werd, tot er ‘iets’ zou gebeuren, dat ik herinneringen wou kopiëren en zo vergat om puur weg te genieten van het nu. In mijn herinnering zat perfectie. Het filmpje liet al zien dat die herinnering niet eens klopte.