1000 vragen #15 wanneer was je laatste keer in een pretpark ?
Geweldige herinneringen aan pretparken
Mijn ouders waren fan van pretparken. Niet dat ze zich maar aan één attractie waagden, dat deden ze echt niet, maar pretparken waren een excuus om samen met vrienden een hele dag weg te gaan. Zij brachten hun kinderen mee en ik had meteen schitterend gezelschap.
Pretparken in Spanje
Met diezelfde vrienden gingen mijn ouders trouwens ook op reis. Jaren richting Barcelona. Wat zeg ik ? Een kwart van mijn leven. Ongeveer mijn hele jeugd bracht ik ’s zomers gedeeltelijk in de schaduw van de mooiste stad van Europa door. In de schaduw, ja, want wij logeerden aan de zee, op een busrit van Barcelona weg.
Barcelona had toen 2 pretparken waar wij traditiegetrouw naartoe gingen. Montjuich en Tibidabo. Enig zoek werk leert me dat Montjuich blijkbaar niet meer bestaat en dat kan ik wel begrijpen. Twee pretparken in een stad is misschien iets van het goede teveel.
Maar Tibidabo bestaat nog wel degelijk. Ik ben er een aantal jaren geleden nog naartoe gegaan. Je hoeft niet eens in het rad om te genieten van een prachtig zicht over de stad.
En zo ging het jaren door, op reis, de Efteling, PhantasiaLand, mijn ouders hadden er wel een zwak voor. Ook Walibi en Bellewaerde werden veel bezocht.
Met de Lada naar Aqualibi
Eenmaal ik studeerde ging ik nog nauwelijks naar een pretpark. Dat leek verleden tijd. Ik had een baan en pretparken leken me iets voor ouders met kinderen. Dat was natuurlijk buiten Aqualibi gerekend. Geen idee of dat telt als pretpark, als late twintiger hadden Mieke en ik een abonnement op Aqualibi. Iedere woensdag reden we er- met de Lada van haar moeder, een avontuur op zich ! – naar toe. We hadden het zwembad bijna geheel voor ons alleen en zeker al de wildwaterbaan. Woensdag na woensdag, om te eindigen in het bubbelbad en te drogen onder de zonnebank. Was dat heerlijk zeg. Het is een van mijn leukste herinneringen.
Terug met de eigen kinderen
En toen lag het even stil. Toch wat de spannende attracties betreft. De dierentuin kreeg de voorkeur. Eenmaal onze kinderen tieners namen ze met vrienden de trein naar Walibi. Voorbij tijd van de pretparken.
Gillen van pret en angst tegelijk
Gelukkig niet helemaal. Want al zijn de kinderen nu groot en zitten ze op kot, soms gaan we nog eens met z’n allen naar een pretpark. Om te zien dat wij de bange oudjes geworden zijn (lees vooral een bange vader !) en de kinderen stoere jongeren. Gillen is het dan. Van pret en angst tegelijk. Maar toch wel genieten. Al minstens zoveel van het samenzijn met de kinderen als van het park zelf.
Dus wanneer ben ik het laatste geweest ? NIet eens zo lang geleden dus !
[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Aan welke pretparken heb jij goede herinneringen ? Vind je het nu nog even leuk ? [/perfectpullquote]
