Reis naar Iran gaat niet door
… tenminste, niet voor mij. Zus en Lut vertrekken wel. De beslissing viel vorige week na alweer een nacht met weinig slaap. Terwijl iedereen in mijn omgeving enthousiast over zijn of haar komende vakantie sprak in Europa of overzee, merkte ik dat ik steeds stiller werd. Of ik ook op reis ging ? En waarheen dit jaar. Eu, naar Iran. Ja, nog altijd.
Dat ik niet ga heeft niets te maken met de vele verbaasde reacties die ik van mensen kreeg toen ze mijn reisbestemming hoorden. Al wie werkelijk iets wist (mensen die daar nu nog zijn, Iraniërs zelf, mensen die daar voor hun werk jaren waren, reizigers zowel vrouwen als mannen), niemand van die mensen heeft me Iran afgeraden, wel integendeel.
Maar hoe meer ik mij verdiepte in de actualiteit, hoe minder gerust ik er in werd. Die actualiteit leek ’te doven’, maar dat was enkel omdat een item niet ten treure kan herhaald worden. Doen alsof er niets meer aan de hand is, is de werkelijkheid negeren. Dat de reisadviezen van de ambassades bij de één positief (mits de nodige waarschuwingen) waren en andere weer negatief, gaf ook al aan dat ze ’t niet weten. Momenteel geeft Nederland sedert 16 juli ook opnieuw groen licht voor toerisme, maar ondertussen is Iraël evengoed nucelaire onderzeeërs richting Suez aan ’t brengen om Iran ‘een signaal’ te geven. Er is opnieuw een massabetoging geweest vorige vrijdag en voormalig president Khatami een referendum (nieuws gisteren) over de voorbije verkiezingen).
Alles samen genoeg om niet meer gerust te zijn. Er kan echt wel van alles gebeuren. Misschien gebeurt er ook niets. Misschien dooft het langzaam uit. Die onzekerheid alleen al maakt het mij moeilijk. Misschien wil ik te gerust zijn.
Nog iets anders is natuurlijk de link tussen de politieke situatie daar en toerist zijnde ginder. In alle eerlijkheid denk ik niet dat ik daar werkelijk gevaar zou lopen. In het ergste geval – en dan moet het al erg zijn – zal het internetverkeer misschien bemoeilijkt worden en de identiteitscontroles verhoogd. Dat is vervelend te noemen, maar niet onoverkomelijk.
Als vakantie gelijk staat met ontspanning en liefst minder stress dan in het ‘gewone’ leven, dan zag ik plots een periode van stress voor. Het zal wel tussen mijn oren zitten, de ene mens is nu eenmaal sneller ongerust, gestresseerd dan een ander.
Bewijze hiervan mijn zus en Lut. Zij vertrekken wel. En ik bewonder hen om de manier waarop ze met de stress omgaan. Ze kunnen beter doseren en wellicht ook beter relativeren. Ze hebben reiservaring en al een stuk meer levenservaring. Misschien helpt dat om te relativeren.
Als zij diep in augustus terugkeren zullen hun hoofden en harten gevuld zijn met prachtige verhalen en contacten met mensen aldaar. Ik kan het mij niet anders voorstellen. Zij zullen prachtig ‘hun plan’ getrokken hebben en de avonturen zullen stuk voor stuk, dag na dag verteld worden. Ik zal eens kijken naar mijn ongebruikt ticket(*) en heel even denken : daar had ik bij kunnen zijn, dit had ik ook kunnen meemaken, om daarna, als ik hun verhalen gehoord heb te denken : ho, toch liever niet.
(*) Jammer van het ongebruikte ticket, ik kan het geeneens weggeven !
en toch vind ik je beslissing niet onverstandig. Zoals je ergens al geeft: het is een vakantie en dat hoort eigenlijk toch wel zorgeloos te zijn. Ik heb ook eens een reis naar Indonesië in het water zien vallen wegens onlusten daar en ging in de plaats naar Thailand en had er een geweldige tijd. Dus wie weet vind jij ook wel een leuk alternatief? Er zijn zo veel mooie plaatsen in de wereld waar het momenteel toch iets rustiger en veiliger is, niet?
Ik bewonder wel je zus en Lut dat zij het wel aandurven, en ik hoop dat ze veilig weer thuisgeraken met prachtige verhalen!
Ben zelf ook geen vakantie liefhebber en zeker niet van onbekende bestemmingen. Als je te weinig avontuurlijk bent aangelegd is het eerder een belasting dan een ontspanning. Goed besluit!
Ik denk dat ik hetzelfde gedaan zou hebben. Toen je hier pas je reisplannen beschreef op je blog dacht ik meteen: Wauw, fantastisch dat ze dat doet, en ze gaat met zoveel interessante verhalen thuiskomen. Maar die periode was er nog niet zoveel onrust als een poosje later.
Toen ik dan de berichten in het nieuws las, dacht ik eerlijk gezegd wel: Oei… zou Kaat er nog wel altijd even gerust in zijn??
Ik denk dat je een verstandige keuze gemaakt hebt. Als je ongerust bent, ga je nooit ten volle van zo’n reis genieten. Het is sowieso al een reis die een pak vermoeiender is dan pakweg een weekje in een huisje in de Provence. En hoe de situatie er nu voortstaat… Niks aantrekken dus van dat ticket. Je hebt gedaan wat je gevoel je aangaf, en dat is altijd de juiste beslissing.
Hey meid,
Je hebt een weloverwogen en doordachte beslissing genomen!! Ik zou me er eerlijk gezegd ook niet zo goed bij voelen!! Ik hoop dat je nog een andere vakantie gepland hebt? Indien niet: mijn reisje naar Griekenland is ook geannuleerd en ben nog steeds op zoek naar een reispartner voor een kort reisje naar eender waar 🙂
Sterk dat je deze beslissing neemt al is het vast niet gemakkelijk. Ik wens je toch een mooie vakantie. En voor zus en vriendin een veilige terugkeer en een ongelofelijke ervaring rijker.
Dat zal geen gemakkelijke beslissing zijn geweest… Ach, kiezen is verliezen. Aan elke keuze zijn voor- en nadelen. En Iran loopt niet weg. Misschien kan je er over enkele jaren in alle gemoedsrust wél naartoe, met tips van je zus en Lut. Toch nog een fijne vakantie.
wat een moeilijke beslissing heb je moeten nemen… maar je volgt je gevoel en dat is altijd het beste… zoals je zelf schrijft en hierboven ook al wordt geschreven, het zou zeker geen ‘rustige’ vakantie zijn geworden… ook ik heb ooit 2 weken voor vertrek mijn reisplan moeten aanpassen, van Indonesie naar Mexico, helemaal aan de andere kant van de wereld, maar het is een fantastische reis geworden… dus ik hoop dat je ook nog ergens anders heen kan… ergens waar je rust kan vinden, ook over deze moeilijke beslissing…
en voor je zus en haar reispartner, veel reisplezier!
lastige beslissing…ik hoop dat je op een andere manier van je vakantie kan genieten!