Running like a Girl : boek voor (beginnende) loopsters

De verwachtingen

Toen ik de boek zag was ik meteen ‘verkocht’ : eindelijk een vrouw die over lopen vertelt, en als ik de kaft mocht geloven zou het grappig zijn. “Een mollige bankzitster” las ik als : een loopster die niet onmiddellijk de sterren van het dak zou lopen. Kortom, ik verwachtte een zeer herkenbaar verhaal, eentje die met hindernissen en ups and downs toch maar die marathon haalt.

Het voorwoord

Alle hardlopers hebben hetzelfde geheim, namelijk dat ze het niet doen voor hun lichaam, maar voor hun geest. Slanke benen kunnen saai worden, maar een heldere geest verveelt nooit. De strakke kont, het wasbordje, het tevreden gevoel dat je best één donut meer kunt eten als je voor de tv hangt, dat is niet waar hardlopen om draait, maar hoogstens een bijverschijnsel. De echte jackpot is weten dat je de deur uit kunt gaan met angst en beven voor wat je te wachten staat, maar ook dat je, als je jezelf gewoon vooruit kunt blijven dwingen, telkens maar een paar minuten, een paar lantaarnpalen, een paar kilometer verder, niet alleen beter gaat lopen, maar dat je hele leven daar beter van wordt.

Ook het voorwoord was veel belovend, maar toen was het ook ongeveer gedaan met de beloftevolle verwachtingen.

Niet herkenbaar

Heminsley noemt zichzelf geen geboren hardloper. Niemand is uiteraard als hardloper geboren, maar ze heeft wél een vader die tal van marathons gelopen heeft en een broer die evengoed hardloopt.  Enige genetische aanleg lijkt me hier meer dan waarschijnlijk.

Ze begint, zoals velen, met een opbouw tot 5 km. Dat gaat met vallen en opstaan maar uiteindelijk lukt het haar wel. Haar eerste notitie over  5 km is deze :

18 oktober 2007 5 km in Regent’s Park 17.45-18.20 uur Zo kapot na 12 min. maar daarna ging het wel weer. Bij metro rp weer op adem, dus ook hardlopend naar huis vanaf metro qp. Voelde zoveel makkelijker dan ik verwachtte. Misschien wel voor herhaling vatbaar!

De volgende dag meldde ik me aan voor de marathon van Lonen.

Van 5 km dus naar een marathon oftewel van 5 km naar een dikke 42 km. Ik denk dat voor veel vrouwen hier de herkenbaarheid compleet wegvalt. Het is zelfs de vraag of het zo wijs is om van 5 naar 42 km te gaan.

Lopen is (ook) een mentale inspanning

Behalve over haar trainingservaringen schrijft Heminsley ook over de mentale kant van het lopen. Dat is best fijn, want veel boeken gaan hieraan voorbij. Ze doet dit niet op een technische wetenschappelijke manier, maar vertelt gewoon hoe zij dat ervaart.

De echte uitdaging is de confrontatie met het emotionele gedeelte, en zorgen dat je mentaal niet instort. En emoties die je kilometers lang met je meesleept, kunnen zwaarder aanvoelen dan de hel, zoals iedereen weet die ooit bij nul is begonnen en toen zeker dacht te weten dat hij het eind van de straat niet zou halen.

Het verhaal en de schrijfstijl

Het boek gaat grotendeels over haar voorbereiding van verschillende (marathon-)wedstrijden. Gedreven is ze zeker. Nu en dan slaat ook bij haar de twijfel hard toe en één keer vertelt ze zelfs dat er een periode is waarin ze zich afvraagt wat ze ooit gezien heeft in hardlopen. Toch leest het niet anders (en bij tijden zeker niet beter) dan wat je bij een vele loopbloggers kan vinden. Je krijgt er zelfs nog schitterende foto’s bij ! Of wat dacht je van deze dame die met manlief loopt, uit gaat werken, en 4 dochters heeft ?

Het boek bestaat uit twee delen, na de verhalen over de trainingen en de wedstrijden, komen er allerlei tips en weetjes over het lopen. Ik denk dat ze dat beter had weggelaten omdat, wanneer het over medische zaken gaat, er meer gespecialiseerde lectuur bestaat en je ook over de looptechnische kant betere boeken kan vinden.
Toch zijn sommige tips ‘uit ervaring’ zeer bruikbaar : zoals ‘wegwerpkledij/een vuilzak’ als je weet dat je lang zal moeten wachten voor je van start zal kunnen gaan, zaken die je wel over het hoofd kan zien.

Geschreven voor Britten en … Nederlanders

Wanneer Heminsley het over de organisatie van een wedstrijd heeft, dan heeft ze het over de organisatie van een wedstrijd in Groot-Brittanië. Zo gaat er een heel stuk over fondsenwerving als je aan bv. de marathon van Londen wil deelnemen omdat je anders moeilijk (of niet) aan een startbewijs kan geraken. Fondsen werven is hier een voorwaarde. Gelukkig kan je in Vlaanderen vrij gemakkelijk aan een startbewijs voor een marathon geraken, al hebben ‘onze’ wedstrijden natuurlijk niet dezelfde allures als die van Londen.

In het gedeelte waarin ze tips geeft zijn de Britse speciaalzaken vervangen door … Nederlandse. De uitgever heeft duidelijk niet aan de Vlaamse loper gedacht. Informatie waar je dus weinig kan mee doen, evenals de informatie over de atletiekclubs in Nederland. Spijtig, spijtig !

Samengevat

• Taal : niet beter dan de gemiddelde blog
• Originaliteit : niet echt
• Emotie :  het boek doet je soms wel glimlachen
• Thema : Iemand die dacht geen talent te hebben voor lopen, finisht uiteindelijk in verschillende marathons
• Personages : Het verhaal is geheel vanuit de ik-persoon verteld
• Tempo : traag en het tweede deel (tips en weetjes) mocht geschrapt worden.
• Context : hedendaags, Groot-Brittanië

Heminsley, Alexandra (2015-03-20). Running like a girl (Dutch Edition) . Singel Uitgeverijen. Kindle Edition. $ 7,42 

En nog dit : ik lees graag boeken en loopblogs omdat het mij blijft motiveren om ook te lopen. Iemand nog goede tips ? 
Geen reageerknop te zien ? Zie onder de titel.