week in beelden – snapshot diary week 18

Plankendaal en inclusieproject

De week begon goed, de eerste werkdag stond in het teken van Plankendaal alwaar allerlei spijsverteringsstelsels werden uitgelegd en onze school weerom met succes experimenteerde met het inclusieproject wat betekende dat we een klas uit een andere school te gast hadden. Superfijne ervaring is dat voor alle partijen. Iedereen is anders, iedereen is oké, dat is een beetje de leiddraad van het project. Of je nu gewoon onderwijs volgt of buitengewoon onderwijs, of je nu zus of zo bent, jong ben je in alle geval ! Onbekend maakt onbemind en al snel blijkt dat ‘gekend’ ook ‘bemind’ maakt. Ik sta er nog altijd van te kijken hoe snel jongeren vriendschappen sluiten en allerlei ’territoria’ delen. Mooi is dat !

Achter de schermen bij de olifanten. Niet altijd zo lief blijkt, want netjes achter de gele lijn blijven en dan nog achter dikke tralies.

Eindelijk was het goed weer en zat alles mee, stralende leerlingen, maar een lichaam dat het liet afweten. Dit had een zalige dag moeten worden maar ik had weer het ‘oudebesjessyndroom’, wat betekende dat ik mij sleuren moest van het één naar het ander onder groot protest van mijn lichaam. Vreemd is dat alles. Zei ik al dat de leerlingen gelukkig alles goed maakten ?

To paradise !

En toen was het woensdagmiddag en begon voor ons het verlengde weekend ! Kan je geloven dat ik toch nog twijfelde om te vertrekken ? Ik dacht immers : aan een paar dagen bed zal ik veel meer hebben, oververmoeid op ‘vakantie’ gaan lijkt mij geen goed plan. Het lief was echter resoluut : kom, we gaan eerst het lekkerste ijsje van Vlaanderen eten en dan ga ! jij ! op ! vakantie !  Wat zou ik zijn zonder het lief ? Ik vertrok een halve dag later dan voorzien maar erg was dat niet. Het ‘staatsbos’ waar ik logeren ging ‘bij de boswachter’ was op amper dik anderhalf uur rijden. Nederland, dat wel, maar toch dichtbij.

Mijn huisje was nog maar net op zijn plaats of er kwam een Hollandse dame met een volle schotel groentenpasta met de vraag ‘of ik al gegeten had‘, want ‘weggooien is zo’n zonde’. Dus beleefde ik mijn eerste avond in gezelschap van een Nederlands koppel. ’s Avonds werd het ‘kampvuur’ ontstoken en konden er marsmellow’s worden gebrand. Echt lekker is het toch niet, maar het heeft iets !  Ik ging vroeg slapen en hoorde de eerste uilen toen het eenmaal goed donker was. De dagen erop ging ik fietsen tussen de koeien, wandelden het lief en ik heerlijk op de heide en in het bos, en fietste ik naar Eindhoven dat ik enkel kende van de halve marathon die ik er ooit liep maar die ondertussen toch al veel te lang geleden is.

Ik merkte echter dat de stad me heel weinig kon bekoren. De fietstocht in het bos was heerlijk, de drukte van de stad gaf me nogal snel een gevoel van ‘dit hoeft echt niet’.  Het was zaterdag, mooi weer en misschien ook wel koopjesweer. Van ‘wonen in het bos tussen de vogels, konijnen en reeën’ naar ‘een overvolle zaterdagse stad’ was echt wel een te grote stap. Het leert me dat drukte me niet gelukkig maakt, de natuur des te meer !

vakantiegevoel vasthouden

Om dat vakantiegevoel vast te houden ga ik alvast opnieuw eens met de fiets naar het werk. 50 kilometer  in het heuvelachtige Hageland, ook dàt is uitdaging.
Hadden jullie ook een leuk verlengd weekend ? 
aan iedereen een fijne zonnige week toegewenst !