Week in beelden – snapshot diary – week 25
Waar het niet over gaat
Eigenlijk zijn er best veel dingen gebeurd de voorbije week waar ik totaal niet over schrijf. Voetbal bijvoorbeeld. Ik zette me buiten met de Kindle, tot het behoorlijk begon te schemeren en de lichtjes gingen branden. Brexit bijvoorbeeld. Het onderwerp past hier niet, maar lees vooral gigantische verbazing. Hoe is dit mogelijk ? Deze week hoorde en zag ik trouwens wel meer zaken waarvan ik wanhopig dacht ‘hoe kan dit nu ?’. Slapeloze nachten. Ik word er een expert in en naar verluidt (ervaar ik zelf) is dat niet zo goed voor de hersenen. Of de bloeddruk. Of de partner for that matter.
Schoonheid is overal
Héhé, wat een cliché ! Schoonheid wanneer ik door het venster van mijn bureau kijk en zie hoe overweldigend de hortensia’s bloeien. Allemaal kop naar de zon. Tussen alle regen door was er een ontzettend warme dag, zelfs de schapen zochten de schaduw op. Nieuw leven in de familie en een weerzien van lang geleden. Schuilen in de feesttent. Het niet-westvlaamse lief dat Omer leert drinken maar nog altijd de helft van de conversaties niet verstaat.
Uren op de trein zitten en zalig en ongestoord kunnen lezen zonder schuldgevoel, het alternatief is warme auto en mogelijk file.
Die mooie momenten op een rijtje zetten, het kan deugd doen.
Sporten als overlevingsstrategie
Verschillende artsen hebben me nog eens op het hart gedrukt (juist omwille van dat hart !) dat ik het sporten niet mag opgeven. Dat deed ik niet, alleen leek het steeds moeilijker te worden. Het valt niet mee om je loopschoenen aan te trekken als je aan slaapdeprivatie lijdt. Natuurlijk bestaat daar medicatie voor, maar dan loop ik rond als een zombie. Ook niet echt goed.
Tegenwoordig maak ik voor het slapengaan een wandeling in het dorp. Ik woon in een op en top landelijk dorp, dus er is wel altijd iets te verkennen. Op 600 meter van ons huis kan ik het bos instappen. Op een dikke kilometer zit ik aan de Demer, weg van alle huizen en verkeer. Kansen genoeg. Dat ik momenteel niet met gemak 10 km aan een stuk loop moet ik even slikken maar ik tracht niet in de valkuil te lopen (what’s in a word) van dan maar weer helemaal niet meer te lopen. 5 km dan. Volhouden. Niet opgeven. Cardiotraining tussendoor. Traag zijn is niet erg. Het is nog altijd stukken beter dan training in zetelateletiek. Ja toch ?
