Snapshot diary week #15 Noord-Nederland

En toen hoorde ik het lief dit zeggen…

Het was de week voor de vakantie en ik had mijn plannen om met de caravan richting Utrecht te trekken al klaar. Het lief was toe aan rust wat meestal zoveel betekent als een intens verblijf in zijn mans cave. Tot ik hem hoorde zeggen ‘we gaan naar Utrecht, met de caravan’. Eu, wij, zoals in jij en ik ?

Ik kon mijn geluk niet op, want niets liever dan een vakantie met het lief, maar ik ken ook wel de beperktheden van een caravan, hoe leuk die ook is. En dat is dat caravans geweldig zijn als je hoofdzakelijk buiten kan leven en de temperaturen van behoorlijke aard zijn. Met z’n tweetjes in zo’n caravan overdag – omdat het te koud is of regent, of zelfs in de voortent – is best wel een uitdaging.

Dus verliet ik het plan van de caravan (en Utrecht !) en boekte een huisje met zicht op zee (nou ja, het Markermeer) in Noord-Nederland. Ik had me laten leiden door een foto op Instagram, eentje van het Zuiderzeemuseum. Een ruim huisje met drie slaapkamers, mét centrale verwarming, warm water !

Onvoorbereid

We vertokken totaal onvoorbereid, maar anderzijds met een pak ervaring. Wij slagen er ondertussen al in om in een dik uur vertrekkensklaar te zijn en werkelijk niets te vergeten. Of het een mooie plaats was, of er iets te ontdekken viel, daar had ik het raden naar, maar ik had vertrouwen in het huisje en bovenal in het gezelschap van het lief (en veel boeken).

Toen kregen we een stuk uit de museumcollectie

We bezochten het Zuiderzeemuseum waar ons totaal onverwacht werd gevraagd of we een stuk uit de collectie wilden. Er werd een kunstwerk afgebroken (what’s in a word) en als bezoeker kon je een stuk meenemen naar huis. We waren overdonderd door de informatie maar deden toch maar mee en zijn zo elk geregistreerde bezitters van een stuk van een kunstwerk. Een stuk uit die hele berg (boven links) keramiek dus. Dat gebeurde in het kader van de museumweek.

Dat we compleet onvoorbereid waren, bleek later: wij waren matig enthousiast over het museum tot bleek dat er ook een buitenmuseum was. Een openluchtmuseum over het leven langs de Zuiderzee. De klok liep al tegen 16 uur aan en het museum sloot om 17 uur. Echt jammer, want dat buitenmuseum was meer dan de moeite waard. Wij hadden bovendien de koude nooroostenwind getrotseerd met onze fiets, terwijl we gratis de veerboot naar het zuiderzeemuseum hadden kunnen nemen. Tja, laat ons zeggen dat voorbereiding zijn voordelen heeft !

Feest, feest, feest !

Twee weekends, twee trouwfeesten. Wie zegt er dat er geen liefde meer is ?
Onze families doen volop mee ! Leve de liefde !