Snapshot Diary week #03/2018 Week van Murphy

Geen Blue Monday maar een inktzwarte week !

Ik denk dat diegene die het begrip ‘Murphy’ hebben uitgevonden niet onmiddellijk aan catastrofes dachten maar wel aan een opeenstapeling van zaken die mislopen. Zo erg dat je zou beginnen twijfelen aan jezelf en de wereld waarin je leeft. Naar verluidt was het Blue Monday deze week, de meest depressieve dag van het jaar. Die maandag viel mee, de rest was gewoon Black Week.

Gelukkig is de week voorbij en leef ik vol bijgeloof dat het deze week anders worden zal.

Ziet hier Murphy’s werk

• Op het werk was het bar koud. Ik ging – net als collega’s – hopeloos op zoek naar ergens een warm element van centrale verwarming, maar dat was NIET te vinden. Lesgeven in de kou valt nog mee, door puur enthousiasme en veel bewegen krijg ik het nog warm, werken in de leraarskamer lukte me niet. Ik ging van pure ellende (lees pijnlijke spieren) op en neer tijdens mijn twee ‘springuren’, wat echt niet ecologisch is, laat staan echt tijdefficiënt.  Ik warmde me thuis wel lekker op.
• Tot overmaat van ramp – en groot plezier van de leerlingen – was het deze week dj-week. Opnieuw gingen collega’s tijdens de lange middagpauze op vlucht, want de fuifzaal was pal naast de leraarskamer. Trillende banken en stoelen, basgeluiden waarvoor ik minimaal 25 jaar te oud ben. Gecombineerd met die koude dus. I kid you not.
• Op de dagen dat ik niet moet werken (wegens deeltijdse opdracht) viel de centrale verwarming thuis om de vijf voeten uit. Ik moet een centraleverwarmingvirus hebben meegebracht, want in tegenstelling tot het materieel op ons werk, is dat hier allemaal behoorlijk nieuw. Maar het betekende wel opnieuw koude.
• Ik belde de man van de verwarming (nog niet gekomen, maar ik kreeg de verwarming wel weer aan de praat), kleedde me dik en zette me schrap om zo’n 4-tal uurtjes achter de pc te werken. Ik vergat de koude en werkte goed door. Tot in de hele buurt de elektriciteit uitviel. Ken je dat geluidje van je PC dan, alsof die z’n laatste adem uitblaast ? Gelukkig had ik nog kortlings mijn werk opgeslagen maar verder werken zat er niet (meer) in. Ongeveer anderhalf uur heeft dat geduurd. Netjes lang genoeg om mij weer te herinneren aan hoe koud het hier was, want dat was ik tijdens het werken vergeten !
• Onze straat veranderde deze week in zo’n Wild West Movie. Waar je van alles over de grond geblazen ziet. Alleen waren het hier geen natuurlijke resten en woestijnwinden, maar vuilbakken alom die door de wind werden opgezwiept. Ik rende als een gek uit het huis om onze container nog net van de automoord te redden. Want dat zag er best gevaarlijk uit. Ik vloog bijna de lucht in en de container was niet te houden. Duck Tape to the rescue ! Ik moet zeggen dat ik mij even de heldin van de straat voelde, want uiteindelijk overleefde de container het van ons wel ! Zij het dat hij netjes op z’n zijde lag, maar wel toegeplakt en niets prijsgevend van zijn inhoud.
• Onze keramische kookplaat gaf de geest. Eerlijk is eerlijk, het zat er aan te komen, maar tot nu toe lukte het nog met enig geduld. Geen mogelijkheid meer om te koken. Ook dat nog. Wel prima excuses om op een ander te gaan eten. Juij !
• Wij aten uit pure noodzaak pizza (de oven werkt nog !) die mij echter zo slecht beviel dat ik de nacht erop boven de toiletpot hing. De tweede keer al dit kalenderjaar. Geen buikgriep (denk ik) maar gewoon iets dat niet verteerd wil geraken.

Dagen zonder klagen

Ik hoorde dat deze week de campagne ‘dagen zonder klagen’ begonnen is. Hier geen aanhanger. Moet ik nog zeggen dat ik niet meedoe ? Lijkt me duidelijk niet ?

Gelukkig was er Brussel

De week was nochtans goed begonnen. Geen rit naar het werk maar wel richting Brussel. Ik reisde tweede klas en had plaats over in de trein. Dat vind ik behoorlijk sterk. Die trein reed dan nog rechtstreeks naar Brussel, niet eens een stop tussendoor. Hoezeer kan het geluk aan je zijde staan ?  De studiedag was ronduit interessant, Murphy had mij maandag duidelijk nog niet gevonden. Na afloop van de studiedag wandelde ik van Brussel Centraal naar Brussel Noord wat me enige mooie plaatjes opleverde. Ik mag dan al geen stadsmus zijn, ik kan de schoonheid van een stad wel waarderen.

Op naar volgende week. Geef toe, een herhaling is toch niet mogelijk ? Nee toch ? Het kan alleen maar beter worden !