Snapshot diary week #12/2017 – stay positive !
Een nieuw ritme
Examens op school en dat betekent een nieuw ritme van surveilleren en gaan op momenten dat je anders niet moet gaan en omgekeerd. Zo had ik de maandag vrij in plaats van de vrijdag. Als ik op vrijdag geen vergaderingen heb (wat te weinig voorvalt naar mijn zin) dan is dat de allerbeste dag van de week : een dag zonder verplichtingen die helemaal open ligt. Ik besloot om van de maandag een vrijdag te maken en ging op pad richting Zelem. Goed voor een flinke wandeling, hier en daar sporen van de lente, maar toch nog donker. Helemaal niet zoals de dagen die zouden volgen.
Niet zo gezond
Hoe zeer ik het ook probeer te ontkennen en onderdrukken. Met die gezondheid wil het maar niet lukken. Sedert mijn bezoek op Spoed in Gasthuisberg blijf ik op de sukkel. De medicatie die eerst een wondermiddel leek, maakt geen enkel verschil meer. Misschien zelfs in tegendeel. Opnieuw : 4 tot maximum 5 uur slaap per nacht. Oorsuizingen om gek van te worden en nu en dan de wereld om mee heen zien tollen. Hoofdpijn met bakken. Ik put zowat alle mogelijke reserves uit en leef op wilskracht. Dat dat niet blijft duren is geen hogere wiskunde. De arts zag donderdag de wanhoop in mijn ogen en zei: we blijven zoeken, en proberen. En als het ene niet lukt, dan zoeken we iets anders. Ik heb mij zelden zo afhankelijk gevoeld.
Stay positive
Dat is het motto ! Ik zie hierin niet het omkeren van de realiteit (want dat is toch maar jezelf iets wijsmaken en zijn er echt mensen die zich zo erg kunnen bedotten ?) maar het waarderen van wat mooi is en het uitbenen van de mooie momenten. Zo kan ik echt diep dankbaar zijn om sommige collega’s. Die er gewoonweg zijn. Die al een lange weg met mij gaan en het zelfs aanvaarden dat ik nog altijd durf te leven in ontkenning.
Er zijn dagen dat het helemaal niet gaat. Prachtige lentedagen dat ik denk : dit is nou mijn dag. Ik ben net twee uur op school geweest, de rit op en neer en that’s it. Meer zal er niet van komen. Of toch : de hangmat. Bladeren door een tijdschrift. Een koffie bij de Zuid-Afrikaanse buur. Doen alsof ik creatief ben. (Niet dus).
Bijna vakantie
Nog een week te gaan (met daarintussen bezoeken aan specialisten en artsen) en dan is het vakantie. Er is nog niets geboekt (hoeft niet echt met een caravan tijdens de paasvakantie) maar de nood om iets te hebben om naar uit te zien wordt wel heel groot. De geplande reis naar de Opaalkust wordt het wellicht niet. Al bij al te ver mocht er iets gebeuren en gezien ik het gebied niet ken misschien ook wel overmoedig.
Dan maar Zeeland denk ik. Zeeland is altijd goed.
