Snapshot diary week #13

Samengevat: weinig foto’s van deze week. Ik was ofwel buiten ofwel zat ik achter mijn bureau en daar zijn weinig leuke foto’s te nemen. Voorlaatste week voor de paasvakantie en eindelijk lente in de lucht !

Laatste lesjes

Ik gaf maandag les aan een handvol leerlingen dat nog niét met de proefwerken was begonnen. Terwijl je in de rest van het schoolgebouw een naald kon horen vallen – wegens diezelfde proefwerken – moesten hier door een speling van het lot leerlingen nog aandachtig opletten. Het werd een huzarenstuk, zowel voor mij als voor de leerlingen. Ik had weinig om mee te onderhandelen, van mijn vak zijn er immers geen proefwerken. “Mevrouw, wat gaan we doen ? Toch geen les zeker ?” Altijd boeiend om te horen en iedere keer opnieuw vraag ik mijzelf af wat ze dan wel in gedachten hebben. Dat ik een optreden zou geven ? Dat we naar de Oude Markt zouden trekken ? Een dag voor de proefwerken en in een school. Tot mijn eigen grote verbazing wist ik ze toch te boeien. Of: het ze toch wel snel weer in hun normale doen geraken.

Nieuwe collega’s en ambiance op het werk

Ik liep naar de parking van de school en merkte voor het eerst de nieuwe collega’s op. Of liever, de veelbesproken geiten en bokken. Ik had ze nog niet gezien maar wel al de verhalen gehoord. Dat de bok nu en dan ontsnapte en dat de leerlingen met zorg en kalmte het dier weer richting omheining leidden. Soms zie ik jonge leerlingen ’s morgens contact zoeken met de dieren. Om te zien of alles nog goed gaat met hen. Het is werkelijk een meerwaarde, zo’n groepje geiten en bokken op het werk. Vooral omdat het regelrechte grapjassen zijn.

De rest van de week stond, werkgewijs, in het teken van administratie en veel lezen. Het invullen van de leerlingvolgsystemen, surveilleren en mij verder inwerken in de hervorming van het onderwijs. Dat laatste lukt echt niet op een paar dagen, al helemaal niet omdat het helemaal niet zo duidelijk is en er tegenstrijdigheden zijn. Maar goed, 1 september wordt wel verwacht dat wel allemaal klaar zijn.

Lente in Limburg

Ik had gelukkig vrij – het voordeel van deeltijds werken – op de mooiste dag van de week. Ik wandelde nogmaals in Borgloon, dat tal van wandelroutes heeft en werkelijk de naam ‘wandelparadijs’ verdient. Mijn wandelGPS was zo dood als een pier maar gelukkig was deze wandeling bewegwijzerd, al heb ik wel gevoel voor richting.

Volgende week opnieuw een atypische week, maar hé, de lente komt !