Snapshot diary week #18/2020 Hoe ziet onze dag eruit?

Work, eat, play

Yep, alle weken zien er hier een beetje eender uit! Ondertussen zijn de nieuwe rituelen al helemaal ingeburgerd en dat vind ik prima!

Nieuwe rituelen

Ik merk dat er nieuwe rituelen zijn en dat brengt toch wat rust in de chas.

• Wij slapen nooit uit en blijven nooit lang op. Gelukkig zijn het lief en ik daarin hetzelfde.
• Het ontbijt blijft voor mij een toppertje. Ofwel een smoothie op basis van veel water, spinazie, gember, wat macca en fruit. Of een pannetje met gebakken eitjes met tomaten en spinazie. Of havermout met fruit. Op zondag is het ontbijt zoet, we bakken koffiekoeken af en er rolde al een keer een donut op mijn bord, maar dat is toch wel héél zoet!
• Na het ontbijt lezen we. Het lief meestal de krant, ik lees een uur in een boek.
• Tegen 9 uur zitten we bieden in ons ‘bureau’, klaar om te werken.
• We bakken zelf ons brood en dat smaakt.
• Wekelijks wordt er ofwel bananenbrood gebakken, ofwel broodpudding.
• Er wordt maximaal 1 keer per week naar de winkel gegaan, al merk ik dat er meestal anderhalve week tussen zit. Dat is voor ons een serieuze verandering. Vroeger lachtten we altijd dat het kleine Carrefourtje dat op 500 meter van onze deur is, onze ‘voorraadkast’ was en we bijgevolg weinig in huis hoefden. Tegenwoordig hebben we nog nooit zoveel voorraad in huis gehad.
• Geen bezoek, maar wel nu en dan rituelen als tapas. Ik blijf maar inspiratie vinden in dit boek:

Ik denk dat dat een blijvertjes wordt! Het voordeel is dat je daar gerust een paar dagen mee zoet (of hartig!) bent. Het is lekker gezellig, het is een traktaatje en het vraagt weinig werk.

• Bewegen blijft een aandachtspunt. Of het nu lopen, fietsen, wandelen of wat dan ook is, de meters naar de voordeur blijven echt wel de lastigste. Gelukkig ken ik mezelf, want zelfs na de voordeur, tijdens de eerste kilometers lopen, fietsen of wandelen tors ik nog kilo’s in mijn hoofd mee. Ja, in mijn hoofd. Want ik ben dan misschien wel buiten, mijn hoofd zit nog overal en nergens. Tot er een moment komt (en dat komt altijd) dat ik denk ‘wat heerlijk is dit toch’. Waar ik mij ook zorgen in maak, de natuur legt een warm deken over mij en fluistert dat alles goed komt.

Wordt mijn hele leven nu een herhaling van allerlei routines? Ik maak me geen illusies, ik weet genoeg dat het leven sowieso voornamelijk uit routines bestaat. Maar soms heb ik wel eens zin om uit de bol te gaan, wat mij overigens niet eigen is.

Of misschien ook niet. Bovenal verlang ik terug naar het normale leven. Met alles er op en eraan. Maar vooral: met de vrijheid te beslissen over wat ik doe. Met of zonder routines.

Ik wens jullie een fijne werkweek toe en ben benieuwd: zijn er veel nieuwe routines door deze coronacrisis?