snapshot diary week #18/2017

Kloksgewijs : fietsen in de regen, bobotie, Pasar weekend, fietsen in Nieuwpoort, Vissersmuseum Oostduinkerke, doosje vol wijsheid, Opa en ik = teamwork ! ; C-mine site, koorts, manlief altijd studerend voor de betere zet. Midden : Nieuwpoort.

Een dag te laat

De voorbije week was heftig, heel heftig, maar ook mooi. Dat er gisteren geen snapshot diary was – ik probeer me nogal aan de opgelegde deadline te houden – had met niets anders te maken dan met dit :

38,6 graden koorts. Dat is trouwens de laatste keer dat ik hem gemeten heb, hij bleef in stijgende lijn gaan. Het lief zegt dan met de allerwarmste glimlach: het is wat het is. Waarmee hij bedoelt dat ik geen energie moet steken in verzet. Dat helpt toch niet. Maar het is niet mijn beste.

“Je zal veel geduld moeten hebben”

Ik passeerde opnieuw de nodige wachtzalen en hoorde de dokter zeggen “Je zal veel geduld moeten hebben”. Soms lukt me dat, dan weer helemaal niet. Ik leef bij het adagio ‘problemen moet je oplossen’, maar als er geen kant-en-klare oplossing is, zoals dat bij mij het geval is, dan begeef ik mij in onbekend land. Hoezo geen oplossing ? Hoezo je weet het niet ? Ik weet graag waar ik aan toe ben, zelfs al zint het mij niet. Dan kan ik mij tenminste aanpassen. Hoor de controlefreak !

Dan maar praten tegen de wind

Ik las op Facebook het verhaal van een jonge vrouw die aan het zwemmen was en zwemmend rouwde, huilde om het verlies van haar zoon. Dat het daar niet opviel, als je huilde in het water. Ik kon mij daar wel wat bij voorstellen. Dinsdag fietste ik urenlang in de regen. Daar viel het ook niet op. Bijkomend voordeel: ik kon mijn frustratie en kwaadheid toch wat kwijt. Hard trappen. Tegen weer en wind. Ik werd er zowaar toch kalmer van. Ik fietste naar C-mine in Beringen, altijd goed, want je waant je daar in een ander werelddeel, met de grote moskee en de vele halalrestaurantjes. Op Instagram postte ik deze foto. En dat was het wel helemaal.

Weekend aan zee

In het weekend waaide ik uit in Nieuwpoort. Ik genoot er zo van ! Ik leerde een hoop nieuwe mensen kennen en vond het heerlijk om helemaal uit mijn normale habitat te zijn. En de zee, ja de zee doet altijd goed. Het was lang geleden dat ik nog aan de Belgische kust was, Zeeland is immers dichterbij huis. Ik fietste tot in Oostduinkerke waar in het zomerverlof de Vierdaagse van de IJzer begint. Ik wou dat het al zover was !

Wijsheid

En hier nog wijsheid als extraatje :

Ik besef heel goed dat dit gelezen kan worden als ‘als je maar genoeg wilskracht hebt lukt alles’. Laat ik maar meteen zeggen dat dat volgens mij pure nonsens is. Alles heeft zijn grenzen. Maar alles heeft ook zijn ‘andere kant’. Genieten van vriendschap (en die toelaten), blij zijn dat het zonnetje schijnt. Beseffen dat je toch dik geluk hebt met al die lieve mensen om je heen. Dat is voor mij een kant die mij sterk houdt !