Snapshot diary week #28/2018 over wolken en zilveren randjes
De zogenaamde slechte week
Vorige vrijdag chemo, dus we wisten beiden dat dit opnieuw ‘de slechte’ week zou worden. Dat ‘weten’ is een wiskundige zekerheid. 4 dagen slap in bed, het huis niet uit. Hij is moedig, dat lief van mij. Tegen het weekend aan (nu dus) is het beter, gelukkig, want volgende week vrijdag is het opnieuw Gasthuisberg.
Elke dag een hoogtepunt
Toen de kinderen nog klein waren, zorgde het lief ervoor dat er elke dag een ‘hoogtepuntje’ was. Twee maanden lang. Dat ging van trakteren op een ijsje, tot ’s avonds een gezelschapsspel, een uitstapje of een bijzondere thuisactiviteit. Ik kan mij weinig van die concrete hoogtepuntjes herinneren, maar het idee is mij wel bijgebleven. Zo zoek ik ook iedere (vakantie-)dag naar een hoogtepuntje. Dat lijkt mij in deze tijden belangrijker dan ooit. Deze week zat vol hoogtepuntjes, er is altijd een zilveren lijntje, er is altijd licht. Of zoals ik een paar weken geleden al schreef: er is altijd plaats voor geluk.
Grenzen verleggen
Ik genoot van het vele gezelschap deze week. Ik profiteerde van het feit dat ik eindelijk kan BBQ-en zonder aangebrand eten of zo’n vieze BBQ die je niet meer schoon krijgt. Wie zegt dat je de campingBBQ thuis niet mag gebruiken ? Ik vind het ‘leren werken met eten’ (ik durf nog niet zeggen ‘koken’), best wel een uitdaging maar het is ook de zilveren lijn bij de donkere wolk. Het koken en verzorgen van eten komt mij nu toe, en tot mijn verrassing vind ik dat best wel leuk en lukt het me soms ook nog !
Ik had deze week een ‘blind date’, iemand die (tien jaar geleden ?) een blog had en mij een berichtje gestuurd had naar aanleiding van een post hier. We spraken af bij een koffie en het werd meteen een diep gesprek. Geloven jullie mij dat ik op van de zenuwen was ? Ik kijk op naar mensen die daar vlotjes in zijn, voor mij is het echt een gigantische overwinning. Maar wat valt er te verliezen ? Dankjewel Lies ! Was super !
Bezoek en veel zoet
Omdat we sowieso thuis zijn én het vakantie is, vinden heel wat meer mensen ons huis. Ze brengen lekkere dingen mee (wat serieus gewaardeerd is), ik vind het al helemaal niet meer zo stressvol om iemand uit te nodigen voor een ontbijt hier in de tuinkamer. Weerom zilveren lijntjes. Weerom ook een beetje grenzen verleggen. Niet zoveel, maar toch. Dankbaar, dankbaar !
Gelukkig ben ik weer flink aan het lopen, al denk ik niet dat dit al die calorieën in balans brengt !
Amsterdam en de voetbal
Tussendoor genoten we van het voetbal en net zoals wellicht heel België zeg ik ‘Dankjewewel Rode Duivels’, want ze hebben hier toch voor veel fijne avonden gezorgd. Vollen bak (ont-)spanning, genieten en supporteren met lekkere snacks en koel drankje.
Op zaterdag ging ik een dagje naar Amsterdam. Nederland maakt mij altijd gelukkig en ik werd netjes gevoerd, las zelfs een flink stuk uit een boek.