Snapshot diary – week 30 – Normandië, een reisverslag
Op naar Normandië
De voorbije week brachten we door in Normandië. Ons vorig bezoek was ons goed bevallen al zijn wij het er beiden over eens : ’t is het gezelschap die de reis maakt ! Deze keer waren we in Haute- Normandië, in tegenstelling tot het Bayeux van Basse- Normandie. We logeerden dit keer niet in een stad, maar in een piepklein dorp Maniquerville. Dat lag zo’n 7 km van de zee, dus da’s meteen goed !
We deden niets
Een paar keer maakte ik me bijna zorgen. (Waarom toch ?). Zo waren wij helemaal niet zo actief. Ik had weinig voorbereid (behalve het zoeken van de plaats niets), en eenmaal daar had ik wel een gids met te bezoeken plaatsen maar het zei ons niets. We zouden kunnen gaan naar …. en somden de opties op maar het werd niets. Niet dat Normandië niets te bieden heeft, helemaal niet ! De enige uitzondering op ons nogal luilekker leven was het wandelen. Dat deden we wel. Over de kliffen van de krijtrotsen. Allemaal heel dichtbij, Etretat (zo’n 12 km), Yport (6 km), Fécamp (6 km).
Er werd gelezen, gekookt, op restaurant gegaan, gerust, geschaakt, geslapen en repeat. Worden we oud ? Tussendoor werd er ook een paar keer gelopen. Heerlijk is dat, lopen op wegen die je niet kent in de gedachte ‘we zien wel waar we komen’.
Roet in het eten
Die heerlijkheid werd wel meer dan behoorlijk afgestraft, want daar ging mijn andere voet weer zeuren, nadat de hielpeesonsteking en hielspoor bij voet 1 net een jaar geleden ontdekt was. Tijd voor de andere voet leek het. Hopen en bidden dat het zich niet doorzet. Ik was weer net zo goed bezig. Vorig jaar schreef ik nog dat ik er bijna depressief zou van worden (het bleef maar duren), dus echt, handjes op elkaar, laat het aub niet wéér beginnen !
Always look on the bright side
We waren nog geen 24 uur terug thuis of ik opperde al het plan om deel te nemen aan de fietstocht van de Landelijke Gilden. De koersfiets werd letterlijk van onder het stof gehaald. Als ik dan toch voorzichtig moest zijn met lopen (moet ik dat ?) weze dit dan mijn troost. Ik fietste heuvel op en heuvel af (het Hageland, remember ?) en gaf het volle pond. Voor iemand die de laatste maanden vooral op een log plooifietsje gefietst heeft was dit ‘volle snelheid’. Ik leek wel vleugels te hebben ! Ik haalde een maximumsnelheid van 48 km per uur en dat was toch even zeer opwindend. (Even zoals in een afdaling dus, no way dat ik 48 km per uur haal !).
Op naar de volgende reis
Ook nog geen 24 uur thuis en de volgende reis (komende maand) werd alweer geboekt. Door het lief ditmaal. Die trekt er op uit met de oudste zoon. Buitenland en verrassing ! Dit lijkt me wel wat, zo’n vader-zoonvakantie. Met twee kinderen op kot is een familievakantie niet meer prioritair bij heb, maar zo’n specialleke, dat mag wel. De dochter heeft nog weinig plaats over in haar agenda, maar het staat zeker genoteerd. Ooit ook wel eens.
Ik kon niet nablijven nam er de agenda bij en ging ook aan het plannen. Het reizen is hier nog deze zomer nog niet gedaan ! Joehoe !
En zo genieten wij volop van onze vakantie en vooral van de tijd die ons gegeven is. Het klinkt zo melig (en zo voel ik het soms aan) : maar het hoogtepunt is toch altijd weer tijd hebben voor elkaar, de tijd hebben om NIET op de klok te kijken en NIET gestresseerd te zijn omdat de to do list niet af raakt. Het leert mij dat ik echt investeren moet in die minivakanties eenmaal terug aan het werk, want nog een jaar wachten voor dit gevoel is gewoon teveel. En het geeft zoveel energie !
Wij zagen op weg trouwens heel veel campers, zou het kunnen dat de minivakanties het nieuwe reizen worden ?
[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Wat vinden jullie het leukst aan de vakantie ? [/perfectpullquote]
