Snapshot diary week #31/2018 Opnieuw vol goede moed
Samengevat: Best wel mooie herinneringen deze week: suppen en de fietstocht achter ons huis langs de Demer, voor het lief volop genieten ! Koken voor gasten en kreunen onder de warmte, ook in Gasthuisberg.
Een mens moet zich al eens herpakken
De vorige week voelde ik hoe het bergaf ging en besloot ik dat dit niet zo verder mocht gaan. Ik moest mij herpakken. Voor mezelf maar ook voor het lief. Het lukte me deze week meer dan behoorlijk, al zal ‘de goede week’ van het lief er ook voor iets tussen zitten. Ik besloot ook – in wat ik geleerd heb door ACT – mij niet te focussen op wat ik niet veranderen kon. Dat kost allemaal veel energie die nergens toe leidt.
De bucketlist van augustus
De bucketlist die ik vorige week opstelde had meteen resultaat. Het lief stelde zelf voor dat ik naar Rotselaar zou gaan om te suppen (Stand Up Paddle). Hij installeerde zich aan de rand van het water, op een picknickleedje in de schaduw. (Dat hij dat deed in zo’n hitte zegt véél over zijn liefde !). Ik werd niet teleurgesteld: ik vond het geweldig en bleef maar peddelen over het water. Het was koel en verfrissend en o zo ontspannend. Ik peddelde tussen de kievieten en de ganzen, dreef mee met een zacht windje. Het hoofd werd leeggemaakt en inspannend is het al helemaal niet. Het voelde ook op en top vakantie, iets wat wij beiden heel erg missen momenteel. Maar dit moest niet onder doen.
’s Zaterdags stond ik al terug op de sup, zij het nu op het Schullensmeer, wat eigenlijk nog mooier is dan de Plas van Rotselaar.
Ik ben van plan om de lijst af te werken en elke dag iets te voorzien, ondanks de hitte en de moedeloosheid soms. Maar het klopt, inaction breads fear, action breeds confidence and courage. (Carnegie)
Sterren zien
Wij kregen bezoek en ik maande het lief aan om zijn oude hobby opnieuw op te pakken: sterren zien. De telescopen werden buiten gezet. Dat kan hier thuis en het is weinig inspannend. De nachten zijn warm en de hemel helder. We zochten (en vonden) Jupiter en Mars en bewonderden de ringen van Saturnus. Nu kan ik al niet wachten tot de nieuwe maan voorbij is om haar eens ‘onder de loupe’ te nemen.
Sterren kijken maakt me altijd gelukkig. Geen dansend geluk. Maar ontroering om zoveel schoonheid en natuurlijk ook het besef hoe klein we zijn. Hoeveel melkwegstelsels er nog zijn en of ergens nog leven is. En hoe dat er zou uit zien. Het waren mooie avonden met het lief. In onze tuinzetels, met het hoofd richting heelal.
Meditatieroutine / dankbaarheid
Verder – omdat ik dus mijn kop niet wou laten hangen – bouwde ik vanaf vorige week elke dag opnieuw 10 minuten meditatie in. Stel je daar geen yoga houding bij voor of zazen of een of andere religieuze praktijk. Ik zet de timer op 10 minuten en ik schrijf elke dag 10 minuten alles op wat in mij opkomt. De angsten, de vreugdes, de dromen. Het maakt mij een stuk rustiger. 10 minuten, niet meer en niet minder. Extra aandacht voor de zaken waar ik dankbaar om ben die dag. Want er is altijd iets. Al is het (maar ?) dat wij het huis verbazend goed koel kunnen houden. Zonder airco dan nog wel. Dankbaar om de mensen om ons heen. Wij kunnen dan wel niet echt de vakantie ten volle vieren, wij hebben wel vakantietijd. Wij hoeven niet te gaan werken in oververhitte werkplaatsen. Er komen hier best wat vrienden en familie over de vloer.
