Snapshot diary week #35/2018 Gent is altijd goed (maar nu iets minder)

Samengevat: genieten van al het moois van Gent. In het laatste weekend ook nog even gewandeld in het Hageland, ook niet te onderschatten mooi ! Moet ik meer doen ! 

Laatste week vakantie – half weekje Gent

Er is niet veel vakantie geweest deze zomer en de laatste week wou ik persé toch nog weg. Op mijn bucketlist voor deze zomer stond immers nog ‘kamperen in Oost-Vlaanden’. Ik had eerder Oudenaarde in gedachten, maar ik koos eerlijk gezegd voor het gemak: Gent. Want Gent is altijd goed. Geen risico daar ! Ik kampeerde opnieuw op de Blaarmeersen dat al duidelijk aan het leeglopen was. We stond met amper 4 op onze kampeerveld (van +10).

Op maandag kwam het liefje per trein ‘aan’ en daar had ik geweldig naar uitgezien. Toch nog samen vakantie. Dat lief van mij doet zo geweldig zijn best voor mij, hij gunde het mij zo zeer van samen op vakantie te zijn dat hij zich ronduit forceerde. Het werd snel duidelijk dat heel dit avontuur echt te zwaar was voor hem. Kamperen veronderstelt sowieso veel actief leven (je bent gauw 700 stappen kwijt weg en weer naar het toilet) en 3 km fietsen blijft bij tijden een opgave voor hem. Bij tijden, ja. Want soms lukt hem dat wel probleemloos, maar eigenlijk weten we nooit wanneer het K-monster zijn kop opsteekt. Behoorlijk onvoorstelbaar.

Fijnste herinnering aan Gent

Gelukkig lezen we beiden graag. Hij houdt het bij zijn Ipad: klein stukjes. Het Nieuwsblad. De Koers. Geen hele boeken. Ik stap uit het ene boek rechtstreeks naar het andere. Dat was misschien mijn fijnste herinnering aan Gent: hoe we ’s avonds – de dagen worden korter – buiten aan het lezen waren. Kaarsje tegen de muggen en maar goed dat ons leesgerief zelf voor licht zorgde !

Dat moedig lief

Vrijdag reden we opnieuw richting Gasthuisberg voor de volgende lading chemo. Dat ik dat lief van mij zo moedig vind. Hij wordt na verloop van tijd (10 tot 12 dagen) echt beter, zodat de laatste dagen voor de volgende chemo meestal de betere zijn. Behoorlijk mobieler, het geest helderder, niet meer zo verschrikkelijk moe. En net als het weer beter gaat, moet hij terug voor het volgende shot ‘slechte dagen’, wordt daar weer van alles in zijn lijf gepompt dat ‘m weer zieker en zieker zal maken, komen weer de allerergste dagen (de 3 dagen na de afkoppeling van de chemo) waar hij amper de zetel uitkomt.
Maar zie hem stappen op Gasthuisberg. Moedig !

Als alles goed gaat, zitten we nu net aan de helft. Voor ons blijft dat geweldig lang. We weten nu dat zelfs na het eind van de chemo niet alles normaal zal lopen. Maar we tellen wel af. Het gaat beter worden, echt ! (en zeg aub niet dat het niet waar is !).