Snapshot diary week #35/2017 De eindeloze renovatiewerken – we pleiten schuldig
rechts boven: 1 september = naar de kapper. Rechts onder: renovatiewerken, niet bij ons maar op het werk !
Twee klusjesmannen helemaal voor mij !
Weet je nog ? Het gedacht dat manlief en ik hadden dat de bekisting aka “de courniche” van onze dakgoot onder handen moest worden genomen ? En die ondernemende ondernemer (what’s in a word) die plots wel meer opdrachten in ons huis zag ?
HET EINDIGT NIET.
Nu en dan vloek ik. Dat ik meer comfort heb in onze caravan dan wel in ons huis. Dat die stielmannen een lawine aan stof – dat overal kruipt – mee brengen. Dat ze zelfs op een zaterdag om 7 uur in onze keuken staan. Maar ik zie ook de vooruitgang. Al is dit helemaal niet wat we in gedachten hadden. Of juist wel. Heel erg diep ergens, alleen kwam het er nooit van. Ondertussen is ons hele huis opnieuw gepleisterd, geschilderd en toonden die stoere mannen zich ook nog inschikkelijk om allerlei klusjes te doen. Nieuwe lampen te hangen. Hier en daar flink van keer gaan met de boormachine (wat mijn lief schuwt als de pest). Het is de droom van elke vrouw denk ik. Dat van die ideale klusjes man dan, niét dat van stoflawine. En nee, het is nog niet gedaan.
warm en koud blazen in het onderwijs
In alle eerlijkheid, ik ben nog niet echt ‘helemaal’ begonnen. Er was een studiedag die weinig goeds beloofde. Ik kan daar moedeloos van worden. Enerzijds blijft men maar spreken over het belang van het onderwijs, wil men méér bereiken, wil men kwaliteit verhogen, anderzijds worden de middelen jaar na jaar minder. Men spreekt over het aantrekkelijker maken van het lerarenberoep, maar men doet precies het omgekeerde. Ik krijg het steeds moeilijker met die politici. Woorden en daden lijken nog weinig met elkaar te maken te hebben. Zeg dan gewoon dat onderwijs niet zo belangrijk is en dat men ook niet van plan is om er in te investeren. Doe daar niet zo onnozel over !
Alle respect voor schoonmakers !
Die werklui in ons huis dreven me ondertussen wel bij tijden tot wanhoop. Emmers en nog eens emmers water zijn hier gevloeid om de vloer toch een beetje in ere te herstellen. Ik snap zelfs niet hoe ze dat doen om die werkelijk overal vuil te krijgen. Ik denk dat ik in mijn leven nog nooit zoveel gedweild heb. Soms kon ik wel huilen: dan leek die zwarte tegelvloer proper, dan droogde hij vol vlekken. Dan was hij hip hip hoera proper en leefde ik in de veronderstelling dat het nooit meer zo erg kon zijn, dan was het de dag nadien hetzelfde. Ik zou al bijna denken dat ze betaald worden per vierkante meter dat ze vuil achter laten.
Bij het schoonmaken merkte ik pijnlijk dat ik expertise mis. Een mens denkt dat iedereen kan dweilen en natuurlijk weet ik hoe je het doet. Maar het heeft me gigantisch veel tijd gekost. Ik besefte o zo goed dat professionele schoonmakers dat op een derde van de tijd doen. Efficiënter en misschien nog wel met beter resultaat !
Hoe dan ook, ik zit nu zeker een niveau hoger wat dweilen betreft. Als het nog lang duurt dan word ik de koningin van het dweilen !
Het moment van ontspanning : zwemmen !
Het zwembad was in deze dagen mijn allerbeste vriend. Proper water (hoop ik toch) en voor iedereen onbereikbaar. Laat ons hopen dat ze nooit een smartphone uitvinden waarmee je kan zwemmen ! Zwemmen als in stofvrij ! Deed dat deugd !
Hopelijk verliep jullie week iets rustiger ! Voor mij liever geen herhaling van deze week, maar ik ben wel fier op mijn dweilvorderingen ! Een dag niets geleerd is een dag verloren. Say what !
[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Een fijne week ! [/perfectpullquote]
