Snapshot diary week 38/2018 Het gaat hard

Samengevat: Onze favoriete plaats, het Schullensmeer ! Werken op Gasthuisberg, toch nog een nieuw recept uitproberen, lopen in de regen (weekend), ontdekking van de Antwerpse Kempen (Meer dan goedgekeurd !), here we go again en lezen in het weekend !

Het gaat hard

Drie weken ben ik al opnieuw aan het werk en het lijkt alsof het nooit anders geweest is. Dat wordt hier niet zo negatief ervaren, want ik kan best genieten van de structuur en vooral dat de tijd sneller gaat en het niet alleen maar rond 1 ding draait. Ik kan al uitzien naar de eerste vakantiedag (volgende week !) en naar de herfstvakantie waarvoor wij groen licht kregen. Scheveningen, here we come !

Ritme

Drie weken en ik heb compleet ritme gevonden. Daar ben ik o zo blij mee. De routines lopen als vanzelf en lijken mij geen moeite te kosten. Ik heb een behoorlijk strak weekschema waarin balans centraal staat. Hip hip hoera, het lukt ! Al dat plannen – waar ik toch al even mee bezig ben – draagt zijn vruchten.

Ik las bij Kelly (Tales from the crib, FB 20/09)  dat ze 3 ‘drukke’ dagen had en daar de dag erop de weerslag van voelde: geen energie. Die drukke dagen leken niet eens gevuld met vervelende dingen, maar toch. Dag erop: “Een te vol hoofd met te weinig energie”. 

Voor zover ik er controle over heb probeer ik dat allemaal een beetje in te plannen, dat het hoofd niet al te vol geraakt en dat er toch nog energie overblijft. Voor mij betekent dat: alleen en in stilte en véél (alleen) sporten. Hier in huis is het zo goed als altijd stil (grote kinderen, geen muziek) en dankzij mijn eigen kamer (iedereen zou zo’n eigen ruimte moeten hebben) kan ik daar hard werken en tegelijkertijd energie opdoen. Klinkt het contradictorisch ? Maakt niet uit ! Ik zit momenteel goed in mijn ritme en dat is prima ! Dat ik er heel erg moet over waken besef ik anderzijds elke dag.

Topweek ook wel

We wilden o zo graag bootje varen op het Schulensmeer, maar de blauwalg stak er een stokje (algje !) voor !

Het lief had hier een topweek (wegens 3 weken geen chemo) en dat liet zich wel voelen in ons huis. Hij ging de  (elektrische) fiets op (kleine ritjes, maar symbolisch héél sterk), hij waagde zich zelfs in de tuin om er een beetje te werken. Dat was maanden geleden.  Hij verliet het huis. (Alleen !).
Doodgewone dingen waar hij o zo gelukkig om was. Het zegt wat over het impact dat die chemo op hem heeft.

De tweewekelijkse afspraak

Gasthuisberg: We zijn het ondertussen al behoorlijk gewoon en slagen er in zekere zin best wel in om er toch nog een redelijk goede dag van te maken: met eigen eten en dessert (!), werk (zodat de dag niet verloren is) en grappen tussendoor ! 

Vrijdag trokken we opnieuw naar Gasthuisberg. Ook al ben ik nadien héél erg vermoeid (op de één of andere manier loopt het nooit helemaal lekker) toch slaag ik er in om het tot een goede dag te maken. Met de laptop, een goede wifiverbinding en een prima tafel op zijn kamer, slaag ik erin om echt behoorlijk wat werk te verzetten. Soms zegt het lief dat het niet hoeft, dat ik de hele dag bij hem ben (maar ik weet wel dat hij het toch graag heeft), maar ik blijf meegaan. Het kan én ik heb gauw minimaal 4 tot 5 effectieve uren gewerkt. Dat is toch iets.

Het weekend stond dan weer in het teken van thuisblijven. Op een wielertochtje en looptraining na, verliet ik het huis niet, om vervolgens in onesie een hoop strijk weg te werken, huishoudelijke taken af te ronden en vol overgave op de bank te ploffen. Want dat mag wel, na een week van drukte en werk.

Fijne werkweek alvast !