Snapshot diary week #42/2017 – Kent iemand deze vreemde plant?

Toch is de herfst onmiskenbaar in het land

Wanneer ik ’s ochtends naar het werk vertrek, zit er nog flink wat duisternis in de lucht. Het gebeurt meer en meer dat de velden ontwaken met een deken van mist over zich heen. Ik vind dat behoorlijk prachtig, alleen helpt het niet echt bij de files. 1 uur onderweg voor 25 km, dat blijft lang. En nee, een elektrische fiets is niet echt een oplossing, want met een maximumsnelheid van 25 km per uur ligt het gemiddelde nog lager en de reistijd bijgevolg nog hoger. Plus dat ik nog eens verplicht ben om mij te wassen nadien. Liever niet met een zweetgeur tussen de collega’s. Nadenken dus !

Nog enkele extra zomerdagen

Gelukkig werden we deze week op ronduit zomerse dagen getrakteerd. Dat viel best mee, aangezien onze voortuin nog altijd niet in orde is. We gingen naar een prachtige plantenzaak. Ik genoot van al dat moois en benijd wie groene vingers heeft (en tijd) om zelf zo’n tuin aan te leggen. Wij hebben sedert de renovatie resoluut voor minimaal onderhoud gekozen, wat resulteerde in siergras. Daar zouden we amper moeten naar omzien. Onszelf kennende is dat amper al veel gevraagd. De idéé van een mooie tuin zit er bij ons beiden echt wel in, het enthousiasme niet. Ik zou kunnen zeggen dat we er de tijd niet voor hebben,maar eerlijkheidshalve hebben we gewoon beiden geen zin om er tijd in te steken. Confession made ! 

Het blijft moeilijk

Rust in het weekend is nog altijd iets dat mij moeilijk ligt. Ik zie vooral mogelijkheden om van alles te doen. Zaken in te halen. Dingen af te werken. Langer aan projecten te werken. Gelukkig is het lief van een ander soort. Hij ontbijt en vervolgens leest hij de krant aan tafel. Zo lang hij zin heeft. Om vervolgens wat schaakoefeningen te doen.
Meestal ben ik dan alweer druk in de weer met was en plas en loop ik drukdoende rond. Dit weekend nam ik een stuk van de krant en nam even gas terug. Het blijft moeilijk. Ik herinner mij geeneens wat ik gelezen heb. Dus heb ik misschien wel wat mijn tijd verdaan. Maar de koffie smaakte. En al helemaal de artisanale speculoos !

Relatietherapie

In ons dorp werd zaterdag een wandeling georganiseerd. De startplaats was amper 500 meter van ons huis af. Het zou zonde zijn om niet mee te wandelen. Stiekem hoopte ik toch nog wegen te ontdekken die ik niet kende. De meeste buurtwegen ken ik ondertussen, maar ik werd niet ontgoocheld. Er zijn toch nog altijd buurtwegen in ons dorp die ik niet ken. Het wandelen met het lief is altijd een verademing. Volgens het lief is wandelen één van de beste relatietherapieën. Niet dat wij het gevoel hebben dat we therapie of zo nodig hebben, maar echt tijd samenbrengen komt er soms gewoonweg niet van. We zijn dan wel samen maar hebben beide onze agenda en doelstellingen. Vandaar ook dat we zo uitzien naar vakantietijd. Om gewoon samen te zijn.
Deze wandeling was een prima voorschot op de komende vakantie. Zalig gewoon.

Vreemde plant

Op onze wandeling zagen we een vreemde plant die onze aandacht trok. Ze stond aan de rand van een maïsveld en was mansgroot. Iemand een idee wat het is ? Ik ben echt benieuwd. Hieronder een foto van zowel de zaadkas als de plant in zijn geheel.

 Naar verluidt komen er nog zonnige dagen. Ik wens het jullie allemaal toe !

[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Een fijne week gewenst ! [/perfectpullquote]