Snapshot diary week 44/2018 Scheveningen – onze plek in de herfst
Zo lang naar uitgezien
We gaan al jarenlang naar Scheveningen in de herfstvakantie en het blijft een topper. Bij veel korte vakanties kies ik er uitdrukkelijk voor om NIET naar dezelfde plaats te gaan. Maar Scheveningen in de herfstvakantie blijft een topper. Een groot licht appartement aan zee en amper 5 km weg van het centrum van Den Haag. Goed voor lange wandelingen in o.a. het Oostduinpark, maar evengoed genieten van flaneren op de ‘boulevard’ (voor ons ‘de dijk’) en de pier van Scheveningen. Traditioneel doe ik er minstens één loopje. Er is weinig dat evengoed is als lopen langs het water van de zee.
O zo voorspelbaar
Omdat er momenteel al behoorlijk wat stress is in ons leven, genoten we dubbel van het thuisgevoel. We wisten exact waaraan we toe waren, waar we konden eten, zelfs naar welke boekenwinkels we zouden gaan. Wij zijn o zo voorspelbaar wat Scheveningen betreft. Ik drink traditioneel koffie met taart in dezelfde cafetaria als 5 jaar geleden, we gaan de pier op en af en we nemen de bus naar het centrum van Den Haag. Wanneer ik mijn dagboek van vorig jaar lees, dan is dit bijna een kopie.
Nieuw was ons bezoek aan het Museon. Daar liep een tentoonstelling over ruimtevaart. We waren een beetje verkeerd geïnformeerd, want het bleek een tentoonstelling voor kinderen/jongeren te zijn. Toch zat dit zo goed ineen dat we er vooral plezier aan beleefden. Er waren weinig tot geen kinderen (al kwam ik toch wel precies dààr een leerling tegen !) en we hadden het museum bijna voor onszelf.
Terug thuis
Het blijft moeilijk voor mij om thuis niet in werkmodus te gaan, maar dankzij het lief (en de minder sterke chemo) breidden we er toch nog een mooi verlengde aan : een herfstwandeling in Averbode. Ik zag het lief met volle teugen genieten. Nu en dan vergeet ik dat hij zo goed als maanden amper buiten is geweest, laat staan in de natuur. Er waren gelukkig tal van bankjes, dus konden we op zijn tempo genieten van al dat moois dat de herfst te bieden heeft.
Genieten van de tijd die we (nog) samen zijn
Bovenstaande zin komt van het lief. Dat we moeten genieten voor de tijd die we (nog) samenzijn. Ik krimp altijd ineen als hij zoiets zegt. Ik wil niet nadenken over doodgaan of afscheid. Maar zo zorgeloos als een half jaar geleden zijn we niet meer.
Maar eigenlijk maakt het niet uit of je leven bedreigd is of niet. De dood is er altijd. Niemand weet wanneer hij komt en zelfs al komt hij op ‘gezegende’ leeftijd, dan kunnen we van ons leven toch maar beter iets goeds maken. En géén tijd verspillen aan dingen die er niet toe doen.
