Snapshot diary week 46 – Stemloos
Geen stem, het oude bureau (foto) vervangen door een nieuw met weinig karakter (maar praktischer), koffie als de beste drugs (op chocolade na), happy socks en herinneringen.
Stemloos
Dat ik eerder naar de dokter had moeten gaan en dat ik eerder had moeten rusten. Dat was zo’n beetje het verdict. Je stem forceren blijkt niet zo’n goed idee. Dus ‘zong’ ik deze week letterlijk een toontje lager tot ik de bodem raakte. Zwijgen is geen echt talent van mij, maar het was best wel een ervaring.
Halveren
Wanneer zijn de werkmannen hier vertrokken ? Een goede maand geleden ? Anderhalve maand ? We blijven verhuizen. Er staan nog altijd massa’s spullen boven. We hopen dat slechts de helft (!) het haalt naar de benedenverdieping. De andere helft hopen we richting kringloopwinkel te sturen. Ik denk dat het declutterproject nog groter is dan het renovatieproject. In tijd toch. Het is niet echt een ‘regel’ dat de helft moet gaan, maar we streven er toch behoorlijk naar.
Herinneringen
Soms blijf ik echter sentimenteel bij het opruimen en krijg ik het niet over mijn hart om iets weg te doen. Zoals het ticket voor de Chinese Muur. Ik was al vergeten dat je daarvoor moet betalen. Het herinnerde mij aan zalige tijden van reizen met de rugzak. Tijden die niet zo heel lang geleden zijn maar toch niet meer terugkomen.
Ruilen voor mindere kwaliteit
Mijn bureau gaat ook richting kringloopwinkel, al kwam daarvoor wel een nieuw in de plaats. Een behoorlijk minder kwalitatief bureau. Een massief houten tafelblad maar daar blijft het blij. De rest is niet massief maar een mengeling van geperst hout met massieve plankjes. Het is dik wennen. Maar het is zoveel praktischer dat ik hoop dat ik mijn mooie ‘oude’ bureau toch snel kan vergeten en niet al te veel heimwee heb !
Op naar betere tijden
Ik haalde de afgelopen 2 weken nauwelijks een paar duizend stappen, laat staan 10 000. Best confronterend. Twee weken niet sporten resulteert weer in andere klachten als rugpijn. Dat het dringend moet veranderen, ja !
