Snapshot diary week 53/2018 Feest en familie
Samengevat: Dit is de week en tijd van tradities. Genieten van familie rond de tafel. Maar evenzeer: de traditionele wandeling van het lief en ik op Kerstdag, puzzelen tijdens de vakantie en een overload aan gezelligheid.
Tijd tekort en eten teveel
Traditioneel zie ik op tegen deze weken vol feesten en de vele sociale contacten. Maar al even traditioneel ben ik naderhand blij dat ik weer zoveel mensen heb gezien voor wie het hart snel warm is. Het is fijn om – zeker met familie – eens langere tijd rond tafel te zitten. Zeker met de kinderen (en eentje dat een half jaar in Praag woont), anderzijds is er ook altijd tijd te kort. En eten teveel. Ook dat.
Lang leve de tradities
Gezelschapsspelen met de kinderen
Ik heb er dit jaar spijtig genoeg geef foto’s van, maar net als vorige jaren, toen oma en opa reeds naar huis waren, werden de gezelschapsspelen bovengehaald en werd er weer flink onderhandeld. Wij kozen dit jaar voor een spel waarin je elkaar ook behoorlijk kon beduvelen, … wat meteen voor veel (fijne !) spanning zorgde, al kan ik mij best voorstellen dat het in sommig gezelschap wel tot hevige ruzies kan leiden.
Wandelen op kerstdag
Ondertussen zijn er hier een aantal tradities in ons leven geslopen waar ik best dankbaar voor ben. Zo gaan het lief en ik traditioneel wandelen op Kerstdag. We nemen deel aan een georganiseerde wandeling (geen groepswandeling), netjes uitgepijld en met rustposten. Tijdens gewone weekends zijn dergelijke wandelingen er voor het rapen, op Kerstdag reizen we traditioneel naar Kaulille, het enige dorp (tegen de Nederlandse grens) dat een wandeling organiseert. De zon deed haar best en het lief nog meer, want 5 km wandelen blijft een behoorlijke opgave voor hem. We vergingen ongeveer van de honger toen we terug op de startplaats arriveerden, maar werden er wel getrakteerd op een (blijkbaar) Limburgse specialiteit: boekweitpannenkoeken met gezouten spek, boterhammen en siroop. Ik geef toe dat geen goed oog had in deze combinatie, maar dit streekgerecht smaakte ons geweldig ! Of kwam het toch door die grote honger ?
Tweede Kerstdag: de West-Vlamingen
De derde dag is de afsluitdag van de de Kerstdriedaagse, dan komt de familie uit West-Vlaanderen, mét de nichtjes en kinderen. Een hele verhuis voor hen, voor ons best wel een grote maar ook warme ontvangst. Het is vooral fijn om de jongsten terug te zien. Het lotje trekken en pakjes openen hoort mee tot de traditie. Ook hier is het vooral genieten van de jongsten.
Het feesten is gedaan
Na de kerstfeesten zijn er natuurlijk de eindejaarsfeesten maar het lief en ik kwamen enkele jaren tot dit compromis. Hij houdt van feestjes en catering. Hoe meer feesten (en eetfestijnen) hoe beter. Ik trek het liefst het bos of de weide natuur in of zet met het liefste met een boek ergens in een rustig hoekje. Er is zelfs zelden muziek. Het compromis is : eerste week feestjes, tweede week in het teken van rust en natuur. Boeken lezen, schrijven, wandelen, … dit wordt mijn week.
