Soms is het beter om gewoon niet te reageren
Nu en dan lees ik iets waarvan ik denk: wauw, dat is goed gezegd! Overal vind ik mooie citaten die ik wil bewaren: in boeken, magazines, kranten of zelfs regels van een lied. Omdat ik ze toch wil bijhouden, kan ik ze evengoed delen. Niet ?
Soms kan ik best onder de indruk zijn van wat iemand zegt. Dat is natuurlijk zo normaal als iets, maar het gebeurt dat ik evengoed onder de indruk kan zijn van een mening in de krant of op sociale media. Natuurlijk gaat het niet over mij persoonlijk dan, maar wel over vrouwen, of over mijn generatie, mijn beroep…
Of wanneer het gaat om mensen, groepen die mij na aan het hart liggen, of van wie ik vind dat ze – door de woorden – onrecht wordt ongedaan.
Reageren – in de zin van een reactie schrijven – doe ik sowieso niet, maar soms is er wel een emotionele respons. En hoewel ik meestal wel wéét wat de onderliggende gronden zijn van dergelijke uitspraken (eigen frustraties, onbegrip, gebrek aan nuance) kan het me best wel treffen.
Sit back and observe.
Sit back. Meer hoef ik niet te doen.
