stresserende ontspanning
Men weze meteen gewaarschuwd : mijn avondje is duister en donker ! Buiten natuurlijk ook : het regent zonder ophouden en het aantal blaadjes dat naar beneden dwarrelt is niet meer te tellen. Agressief is die herfst en die jaagt mij naar binnen en misschien is binnen niet de plaats waar ik wil zijn, of liever : ik wil niet in de regen zijn. Niet buiten en niet binnen ! Ik wil een zonnetje !
Goed. Na een zware dinsdag (alle dagen zijn NIET gelijk !) volgt traditiegetrouw de les salsa. Dat wij salsa volgen heeft alles te maken met onze goede voornemens om tijd te maken voor ontspanning, lichaamsbeweging én elkaar ! Allemaal goede dingen dus !
Maar salsa is niet simpel. Mijn dinsdaglijf gaat sowieso al gebukt onder vermoeidheid en het hoofd dat zwaar is van veel te veel gedachten, gepieker en werkzorgen, krijgt er die passen o zo moeilijk in. Natuurlijk kunnen de andere twee koppels het wel. Die dansen gezwind alle mogelijke passen terwijl wij net onze polsen niet breken.
En ja, tussendoor fluister ik manlief in het oor dat ik wellicht het meeste van alle vrouwen (3) weeg, een bedenking waarop mijn man mij aankijkt met een gezicht van ‘waar haal je nou zo’n gedachten ?‘. Van de spiegels natuurlijk !, want zo’n dansschool staat vol spiegels.
Nee, we bakken er niet veel van. Terwijl de leraar heupschuddend een nieuwe pas voordoet, heeft het liefje al een parodie op de danspas gevonden. Verschil in karakter : ik stresseer me dood (we kunnen het niet !), hij ziet er de humor van in en brengt zelfs de leraar aan het lachen.
Verschil. Thuisgekomen zakt het liefje ontspannen in de zetel. “Het was leuk hé, die salsa” !
Grrrrrrrr !
