Studeren in functie van de arbeidsmarkt ?

Ons dochter zit in het laatste jaar middelbaar en er moet dus ‘gekozen’ worden. Of ze daar veel mee bezig zijn op school, geen idee, behalve dat ze wel informatie krijgt over de mogelijkheden lijkt het niet echt of ze bezig zijn met het keuzeproces zelf.

Brochures kwamen hier in grote getale aan, er wordt duidelijk veel geld tegenaan gegooid om die student toch maar binnen te krijgen en het vermoeden dat het allemaal wel een beetje rooskleurig wordt voorgesteld klopt wellicht wel.

Ons dochter is een doorsnee student. Ze zal het middelbaar eindigen in 6 Latijn-Wiskunde en heeft goede bagage om eender wat te studeren. En laat dat nu net het probleem zijn. Of toch een deel van het probleem. Ze blinkt in niets echt uit. Ze is in niets ook vreselijk slecht, al heeft ze het gehad met wiskunde. En (exacte) wetenschappen naar wat ze zegt. En talen (naar wat ze zegt). Blijven dus – in haar gedachten – alle andere vakken over. Veel zijn dat er niet. En er zijn natuurlijk veel meer mogelijkheden dan je verder specialiseren in de vakken die je had.

Moet je iets kiezen wat je interesseert (om de studie zelf) of om het beroep dat je er er later kan mee uitoefenen ? Moet je rekening houden met de arbeidsmarkt ?

Het zijn vragen die hier meer dan eens gepasseerd zijn en de meningen – zelfs tussen de ouders – waren duidelijk verdeeld, wat ik een goede zaak vond, want uiteindelijk moet ze zelf kiezen en heeft ze zeker allerlei argumenten gehoord.

Ik vind het al moeilijk als toekijkend ouder. Als ik met de ogen van mijn huidige zelf bekijk – dus geen 18 meer ! – dan zou ik de arbeidsmarkt en de mogelijke beroepen zeker bekijken. Misschien komt dat omdat ik zelf spijt heb van mijn studie. Die ging totaal uit van mijn interesse (en ik vond het dan ook 4 volle jaren heel erg interessant) maar liep bijna regelrecht van studiebank naar het onderwijs – al mocht ik een paar jaartjes bij een uitgever werken.

Dus zeg ik haar : denk wat je later wil doen ! Of ook : stel je voor dat je dan 4 jaar studeert en je kan niet eens iets van die kennis gebruiken in je job ? Zou je dat niet heel erg spijtig vinden ?

Maar ‘binnen 4 à 5  jaar’ klinkt voor haar evengoed als volgende eeuw en later zien we wel. Trouwens, zegt ze, hoe moet mezelf motiveren om te werken voor iets dat mij niet interesseert ? Bingo, daar heeft ze natuurlijk een punt.

Ik denk aan haar broer, ondertussen al het derde jaar in Leuven, die geen maaltijd overslaat zonder het toch maar te hebben over wat hij gehoord of gelezen heeft. Enthousiasme ! Nieuwsgierigheid ! Onderzoekszin !
Gemotiveerd is hij zeker wel. Dubbel en dik ! Gelukkig ligt zijn (toekomstig) diploma wél goed in de arbeidsmarkt en kan hij vele wegen uit.

Uiteindelijk kiest ze zelf. Net zoals ik ooit zelf gekozen heb – tegen advies van mijn ouders, en net zoals het lief ooit gekozen heeft, zij het mét zegen van de ouders.

Ze kiest voor waar haar hart naar uit gaat. Geen rekening houdend met de toekomst of de arbeidsmarkt. Gewoon : wat haar hart haar ingeeft.

Vol vertrouwen in de toekomst. Net zoals ik decennia geleden.

We zien wel.