Nog nooit dachten we zoveel na over ons eigen sterven.
Het sterven van een geliefde deed ons diep nadenken over hoe we het liefst zelf willen sterven. En vooral, hoe we het niet willen.
Het sterven van een geliefde deed ons diep nadenken over hoe we het liefst zelf willen sterven. En vooral, hoe we het niet willen.
Deze week stond in het teken van afscheid. Het tweede trimester is een feit, de klassenraden zijn voorbij. Het lief nam de laatste keer deel aan KanActief, een revalidatieprogramma voor kankerpatiënten en tenslotte besloot mijn broer na ongeveer een half leven met zijn vriendin, te trouwen alvorens definitief naar Spanje te verhuizen. De vakantie is welkom.
Dood en begraven, alsof hier het eindpunt van verdriet ligt. Pleidooi voor het blijven herinneren en het troosten van de overlevenden.
Tonio, zoon van Adriaan van der Heijden Tweede week van januari en het eerste boek van 2016 is gelezen. Tonio, een requiemroman. A. van der Heijden vertelt in dit boek over de dood van zijn enige zoon Tonio, net geen...