teleurgesteld in Nicci French, enthousiast over Karin Fossum

Het eerste deel van de ‘dokter Frieda Klein’ reeks, Blauwe Maandag, heb ik met een ruk uitgelezen. Ik verwachtte dan ook niets minder van het tweede deel ‘Dinsdag is voorbij’. Maar het mocht niet baten dat het eerste deel zo’n vaart liep en spannend was. Bij het tweede deel bleef ik maar denken ‘wanneer gaat het hier beginnen ? En toen het plot eenmaal geserveerd werd, was ik nog meer ontgoocheld.
Ik ben al nog eens ontgoocheld geweest in Nicci French, namelijk bij het boek ‘Wat te doen als iemand sterft‘. Ook dat heb ik uitgelezen en vond het maar niets. Raar hoe ik van één schrijver (in dit geval een duo) de ene keer verrukt kan zijn en de andere keer echt ontgoocheld.

Ik bleef aanvankelijk wat verweesd achter, want het is handig als je een schrijver kent waarvan je dan meteen een hele reeks kan lezen, dan ben je wel even zoet.

Toevallig kreeg ik een boek in handen van Karin Fossum, een Noorse schrijfster. Omdat wij hier nogal fan zijn van Noorse en Deense series, dacht ik dat dit misschien een schot in de roos zou zijn. En ja hoor, ’s avonds kon ik niet wachten om naar de slaapkamer te gaan om daar nog minimaal een half uur te lezen in Het Huis der Dwazen. Ook al is Fossum gekend om haar thrillers, in dit boek schetst ze het verhaal van Hajna die opgenomen is in een psychiatrische instelling. Het is verbijsterend hoe Fossum in het hoofd van Hajna kan kruipen zonder zwaarmoedig te zijn of ook maar pogingen te doen om de beweegredenen of de wereld van de psychiatrie te begrijpen.  Ik vond het een boek met bijzonder veel psychologisch inzicht en respect voor wie mensen zijn. Echt een aanrader !

En met Fossum ben ik weer voor enkele maanden zoet, want ik zag in de bibliotheek dat ze nog een hele reeks boeken op haar naam hebben. Zalig !