Dinsdagwijsheid : voorziene tijd inschatten

Tijd inschatten voor een taak

Het deed me ronduit plezier om dit citaat te ontdekken en wel om de simpele reden dat ik dacht dat ik werkelijk de enige was die zo slecht is in het inschatten van de tijd die een taak vraagt. Want ik doe het wel : netjes bij iedere taak schrijven hoe lang ik denk dat ze zal duren. Net zoals ik, geheel volgens de regels van de productiviteit (sic !) taken opdeel in stukjes en altijd zie naar de ‘eerstvolgende actie’.
Maar altijd en opnieuw blijkt dat ik, ook al reken in nog zo ruim, een kluns ben in het tijd inschatten. Zelfs bij kleine taken !

Later heb ik alle tijd

Naar verluidt (ik las dat ooit in boeken over uitstelgedrag) zijn we altijd zeer optimistisch wat de toekomst betreft. Zo denkt iedereen dat hij ‘later’ veel meer tijd zal hebben. Ook al wéét ik dat dit niet waar is, ik loop nog altijd in die val. Ik denk ‘nu is het druk, straks is het minder druk en binnen x aantal weken heb ik alle tijd’. Dus vul ik die toekomstige tijd weer vol met taken, omdat ik er echt van overtuigd ben dat ik dàn wel alle tijd heb. Nu rushen, maar later : alle rust en alle tijd !
Zo’n illusie is alles behalve onschudlig, want na iedere stressvolle tijd heeft een mens nood aan een wat kalmere tijd. Niet dat het daarom vakantie moet zijn, maar het is zoals het spreekwoord het zegt : de boog kan niet altijd gespannen staan.
Wie de toekomst vol plant geeft zichzelf geen tijd om op adem te komen. Die zorgt ervoor dat de volgende shift wéér zo vol staat en tijdens dié shift ’troost’ hij zich met de illusie dat er later meer tijd zal zijn. De beroemde vicieuze cirkel.

Tijd inschatten, hoe dan ?

Ik wou dat ik het hier kon zeggen. Een soort mathematische formule, een zekerheid, desnoods met een behoorlijk inbouwde marge.  Maar ik ben een gigantische kluns wat dit betreft.
Toch troost het mij dat ik precies niet de enige ben. Dankjewel Douglas Hofstadter !

Misschien hebben jullie tips ?