Toch even bang geweest
Gisteren was het weer mild en daarom dacht ik nog snel tot het strand te rijden (fiets) om er de zonsondergang te gaan zien. Altijd rustgevend is dat. Ik liep het strand op en keek richting zonsondergang. Ik was er zo goed als alleen, al liepen er verder nog wel mensen langs de vloedlijn. Het was nog niet echt donker, maar lang zou dat niet duren.
In stilte keek ik en zag hoe de zon langzaam in het water zakte. Tot ik een groep mensen om mij heen gewaar werd. Ze stonden achter mij en een paar gingen ook naast mij staan. Het waren bikers. Allemaal gekleed in zwartleren jassen en de meeste kaalgeschoren. Ze leken zo weggelopen uit een groep Hells Angels. Links van mij, rechts van mij. Ze spraken één of ander Scandinavische taal.
Ik geef toe, ik durfde niet roeren. Ik durfde ze niet aankijken. Ik zag het bier in hun hand. Wat zijn de omgangsvormen in deze groep ? Meteen dacht ik : och Kaat, stel je niet aan, kijk gewoon naar die ondergaande zon, tenslotte doen zij hetzelfde. Ik bleef strak kijken en merkte hoe hier en daar een van die stoere mannen z’n mobieltje nam en een foto nam. Uiteindelijk zakte te zon helemaal weg in de zee en eentje van hen hief het glas (hier : flesje) en riep zoiets wat ‘proost’ moet hebben betekend. De rest stak z’n flesje omhoog en beaamde. ‘proost’ op de zon !
Ik keerde me om en begroette ze. “Op de zon” zei ik, in het Nederlands, en liep weer richting stadscentrum. Al bij al vond ik het plezant en best grappig, al heb ik toch even geslikt. Nu heb ik spijt dat ik geen foto genomen heb. Van de ondergaande zon natuurlijk.
