Vakantiedruk

Wanneer ik naar onze dochter kijk – 17 ! – dan ben ik lichtelijk jaloers. Ze heeft allerlei vakantieplannen in haar hoofd, waarvan de kampen (nationaal en internationaal chirokamp) de belangrijkste zijn, gevolgd door nog een vakantie in Portugal en dan nog de fuiven, festivals enzovoort.

Verder heeft ze het plan opgevat om naar Game of Thrones te kijken, vanaf de eerste aflevering, en af te spreken met vriendinnen.

“Begint dat kamp van mij nu maandag ?” vroeg ze deze ochtend.
“Dinsdag”, zeg ik, en sta versteld dat ze de aanvangsdag van het hoogtepunt van het jaar – althans voor haar – niet kent. Ze heeft geen agenda en is zorgeloos. Ze ziet wel wat de dag en het SMS-en met vrienden brengt.
Twee maanden zorgeloosheid. Niets te doen, de hele dag voor je.

En ook hier bij ons is de vakantie begonnen, nog een paar dagen hier en daar naar het werk, maar laten we dat even vergeten. De hoofdmoot is ‘vakantie’.

Dus stond ik deze morgen op en dacht : “Het is vakantie” en zocht naar dat heerlijke gevoel van opluchting, zocht naar de waaier van mogelijkheden, de zee van tijd. Eerlijk is eerlijk, opluchting er ‘moet’ niets. Ik hoef niet op tijd op mijn werk te zijn, ik hoef niets voor te bereiden en alle zorgen van het werk staan even ‘on hold’.

Maar ik keek rond en zag geen opluchting, geen mogelijkheden en geen zee van tijd. Ik zag een vloer die toch nodig gedweild moest worden, kasten waarin toch eens de lenteschoonmaak moest beginnen (zij het een seizoen te laat), onkruid dat gewied moest worden, het containerpark dat meermaals bezocht moet worden, het sportschema dat nu toch verdriedubbeld moest worden, de studie die ik zou aanvangen en zo kan ik het lijstje aanvullen.

De moed zakte me bijna in de schoenen.

Ik was vroeg opgestaan om het maximale uit mijn dag te halen : 24 uur vakantie ! Mijn eerste dag ! Ik zou de vakantie niet door mijn vingers laten glijden ! Het zou productief worden !

Het weer was het al niet met mij eens. Niets dat aan vakantie deed denken, in tegendeel, regen en nog eens regen. Zo begon mijn eerste vakantiedag.

Ik heb gerebelleerd, verzamelde alle ontbijtspullen en zou ! buiten ! eten ! regen ! of ! niet !

Zo geschiedde. In de tuinkamer. Met zicht op een ander hoekje dat normaal gezien (maar niet op de eerste vakantiedag) moest baden in de zon.

Met de weekend krant, verse broodjes en geurende koffie rebelleerde ik. Bij iedere regendruppel die ik hoorde op het afdak dacht ik : HET IS VAKANTIE !