vakantiestress : ik zal deze tijd toch goed benutten ?
Vakantiestress : Er moet van alles gebeuren !
De vakantie is voor ons begonnen en het ongeduld is niet geminderd. Je zou denken dat een mens rustig wordt van vakantie, maar ook in deze zeeën van tijd schreeuwt de productiviteitsduivel. Er moet gelezen worden ! Kasten uitgeruimd ! Meer sporten ! Meer wandelen, musea bezoeken, kortom : die tijd mag niet verloren gaan.
Plannen
Dus zit ik met rechts van mij met een stapeltje brochures en bijeen gespaarde knipsels met allerlei zaken die ik toch wel wil bezoeken, lezen, meemaken. Eerste planning : de data op de agenda zetten. Een wandelvierdaagse staat op data, je kan die niet verplaatsen. Als we ieder jaar zo gelukkig zijn tijdens de Vierdaagse van de IJzer, waarom dan niet ook nog een Vierdaagse in Nederland ? Het lief wil schaken. Waarom geen schaakvakantie ? En we ‘moeten’ toch ook nog eens ‘gewoon’ op vakantie ?
Daarbuiten lonkt alles
Onlangs kreeg ik een brochure in handen waarin het Eifelgebergte als prachtig wandelgebied werd voorgesteld. ‘Zouden we niet ?’, zei ik, maar het lief zei dat hij het al druk genoeg vond. Hij is een huisduif pur sang. Al verleid ik hem wel om nu en dan het nest te verlaten.
Ik zie daarentegen tal van mogelijkheden, nieuwe avonturen. Maar in mijn hart ben ik evenzeer een huisduif. Boekje in de hand en onder een dekentje. Lekker eten bij de hand. Koel wijntje. ‘Lummelen in huis’, zoals het lief het zegt. Op een regenachtige middag binnen naar een film zien. Hangen in de hangmat. Nog maar eens ontdekken dat wij en een BBQ-stel een slechte combinatie zijn.
De vakantiestress van het organiseren
Bij het begin van deze vakantie ben ik dus wel een beetje (luxeprobleem !) verscheurd door keuzestress. De angst om nà die vakantie te denken ‘Had ik maar ….’. De angst dat, eenmaal het werkjaar begonnen, een heel aantal zaken gewoon niet meer mogelijk zijn. De angst aan gebrek aan herinneringen, want echt wel – zo’n vakanties laden de batterijen op.
De onverbiddelijke heimwee
Gelukkig kunnen wij het ‘huis’ gewoon meenemen. Achterop. Slapen in ons donsdeken, onze eigen frigo met ‘onze’ wijn. Maar toch. Het blijft moeilijk kiezen. Als ik te lang op ‘een ander’ ben slaat de heimwee onverbiddelijk toe. Dan idealiseer ik weer het eigen bakstenen huis, onze straat en dorp waar alles rustig is. Tot de onrust mij daar weer overvalt en ik weer weg wil.
Ik wil thuisblijven. Maar ik wil ook weggaan.
Ik kan niet kiezen.
[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Thuis of toch weg ? Gelukkig hoeven de meeste mensen niet of/of te kiezen. Maar toch, ben ik de enige die het daar soms moeilijk mee heeft ? [/perfectpullquote]
Eens op vakantie ben ik er meestal graag en kan ik er ook echt van genieten. Maar ik hou zo niet van het gedoe vooraf: valiezen pakken, vervoer regelen, tijdig op de luchthaven of station zijn … en ik vertrek ook niet graag. Gelukkig weet ik dat dat over is, eens ik in het hotel ofzo ben. Toch ga ik ook weer graag naar huis. Ik ben best wel graag thuis.
Het gedoe! Inderdaad: liever niet ! Ik heb minimaal 2 fases. De eerste dag ’ter plekke’ ben ik wat zenuwachtig, ik moet mijn draai vinden en het zijn veel indrukken en praktische zaken. Ergens middenin vraag ik mij af waarom we zo lang geboekt hebben (al gaan we nooit lang weg in één keer). Tegen dat we terug naar huis moeten vraag ik mij af waarom we zo kort geboekt hebben ! Ik denk dat ik veel tijd nodig heb om te wennen. En ook wel makkelijk slachtoffer ben van heimwee.
Anderzijds : ik kan thuis nog zo genieten bij ’terugkomst’. Dan weet je weer waarom het je thuis is !
Elk jaar maken wij aan het begin van het jaar reisplannen, waarvan ik me, als het bijna tijd is om te vertrekken, afvraag waarom wij precies daarnaartoe wilden. Ik zie op tegen het inpakken, het geregeld en gedoe vooraf. Maar ik weet ook dat ik van zodra ik vertrokken ben, er heel erg van geniet.
Op het einde van het jaar stel ik meestal vast dat de beste herinneringen die ik aan dat jaar overhoud, de reisherinneringen zijn. Dus blijven we reizen.
Plannen maken vind ik wel heerlijk. Dan kan je er naar uitzien ! Maar voor de rest is het hier idem dito. Eens het dichterbij komt en alle ‘inpakken’ en ‘laatste dingen’, dan is het aura van die plannen verdwenen. Tot we de deur sluiten en in de auto zitten. Inderdaad !
Sommige vakanties zijn bij ons al tegengevallen. Niet echt problemen of zo, maar we hadden evengoed (of beter) thuis kunnen zijn. Zeker een drietal jaar geleden toen we een huisje hadden in Noord-Nederland en het een volle week regen en onweer was. Dan liever ons huis !