Van Rome naar New Delhi, India

Ondertussen zijn we alweer een weekje thuis. De herinneringen aan Rome zijn prachtig maar worden een beetje overschaduwd door de dromen over India. Rome had iets van ’thuis’ : met z’n tweeën, bij een goede vriend, een apartement, altijd op dezelfde plaats, op het gemakje.

India wordt iets heel anders. Het lijkt dat ik er voor het eerst niet gerust in ben. Nog nooit heb ik in verschillende reisgidsen zoveel waarschuwingen gelezen over de bewoners van een land. Anderzijds heb ik gelukkig ook veel verslagen gelezen over mensen die gewoonweg verliefd geworden zijn op het land. Overal lees ik dat het er zo anders is. Nergens staat ‘hoe anders’. Ook tijdens mijn vorige reizen in Azië vond ik het altijd anders en het beste was om het gewoon over mij heen te laten komen, niet te veel te doen maar nu en dan eens ‘deelnemen’ en voor de rest go with the flow.

Omwille van al die waarschuwingen reis ik deze keer eens niet alleen. Het zal wennen worden om samen met een groep te reizen, ook al is de organisatie beperkt tot de reis zelf (vervoer) en de logies. De rest moeten we zelf voor elkaar zien te krijgen.

We reizen ook naar Nepal en gelukkig zijn de waarschuwingen daar al heel wat minder. Met een beetje geluk zie ik de top van de Mount Everest….

Gemengde gevoelens toch : uitzien naar, spanning en toch een beetje ongerust…

Vanavond ga ik nog lopen. Veel is er van dat lopen nog niet gekomen, maar ik voel dat het mij veel deugd zal doen. Gewoon lopen om die spanning er wat af te lopen…