verlangen

Een collega van mij is op ‘wereldreis’. Bijna een jaar zal ze weg zijn, samen met haar kersverse echtgenoot.
Wij kunnen alleen maar verlangend zien hoe ze de ene dag na de andere de wereld verkent en geniet.
Wauw, was ik maar in haar plaats ! En het liefst met mijn liefje !
Deze collega leert mij alvast dat dromen niet altijd zo onwerkelijk zijn, dat het dikwijls een kwestie van prioriteiten en moed is, een kwestie van lef ook, het alledaagse ‘we gaan er voor’.

En … de wereld wordt ook steeds kleiner. Toen ik nog een kind was spraken mijn ouders over vliegtuigreizen als iets ‘voor rijke mensen’. Mijn vaders vliegangst zal er zeker voor iets tussen gezeten hebben maar toch. Behalve een repartriëring heb ik nooit met mijn ouders samen in een vliegtuig gezeten.

Mijn eerste vliegtuigreis was naar Israël. Ik had een ontzettend slecht jaar achter de rug en dit zou even rust brengen. Het werd het begin van een lange reeks reizen, want het jaar nadien schreef ik mij als vrijwilliger al in om te werken in Harlem, The Bronx.

Uiteindelijk is heel het verhaal dit geworden :

Dit zijn alle landen die ik tot nu toe bezocht heb. Straks komt daar ook Nepal en India bij en wordt het plaatje een beetje anders :

Manman, wat heb ik er zin in !

Ook zin om eens na te gaan waar je al geweest bent ? Klik hier.