verrassing

Soms is het leven eenvoudig verrassend. Zo liet ik in december hier en daar vallen dat ik graag een paspop wou. In het kader van de naailessen nietwaar. Maar ik wou er niet al te veel centjes aan geven. Dus tweedehands was best OK.
Maar niemand, zoals ik wel een beetje had verwacht, had thuis op zolder of in de kelder een paspop staan.
Gisteren stond er aan onze ‘achterdeur’ een paspop. Ik wist niet wat ik zag. Ze stond nota bene buiten. Een ouderwetse, véél mooier dan op de foto hiernaast. Met hout afgewerkt. Met linnen bedekt. Het had iets surrealistisch. Pal voor de deur. Een ongenodigde gast.
Ik ga de trap op naar manliefs bureau. “Er staat een paspop voor de deur“.
“O ja, zegt hij, A. is die komen brengen, die is voor jou“.
Ik kijk verrast. Hoe wist A. dat ? vraag ik.
Ik heb dat eens laten vallen. En A. heeft dat laten vallen bij B, en B dan weer bij C. En C kende D en die had een paspop.
Blijkbaar is de paspop dus terug van D naar A geraakt. Of naar mij. Hoe dan ook ‘via via’. En dit alles omdat manlief dat ergens heeft laten vallen. Dat ik dat graag wilde. En A. het dus ook ergens heeft laten vallen, … Van hoever of waar de pop echt komt weet ik niet. Maar wel dat de paspop via een keten van mensen tot bij mij geraakt is. Fijn !