1000 vragen #105 Waarin wil je kind blijven ? – in de verwondering
Dat heet dan gelukkig zijn
Ik ben vrij makkelijk gelukkig. Wanneer de zon doorbreekt en ik zie hoe de alles opklaart, kan ik blij zijn. Evengoed zelfs als het regent en ik lekker thuis ben. Blij en gelukkig dat ik niet in die regen hoef te zijn. Maar evengoed kan een regenbui tijdens het lopen mij blij maken. Lekker verkoelend.
Het lief maakt mij blij. Een knuffel tussendoor. Een goed verhaal. Spaghetti à la Hugo. ’s morgens wakker worden in mijn caravan en zien hoe heel langzaam het leven op de camping op gang geraakt. De gezelligheid van ons huis als veilige haven. Als de wereld rondom mij plots niet meer zo veilig lijkt. Mij geborgen weten bij geliefden.
Het is een beetje zoals een kind.
Verwondering
Verwondering en klein geluk liggen dicht bij elkaar. De natuur blijft mij verwonderen. Wolkenspel. Het leven van insecten. Dat blijft een wondere (en tegelijk behoorlijk vreemde) wereld voor mij. Hoe de natuur altijd het laatste woord heeft, al denken wij dat we de natuur meester zijn. Tegenover ons huis staat een huis al jarenlang leeg. Het huis krimpt onder de natuur die het langzaam inneemt. Het wordt altijd groener. Wonder vind ik dat. Maar natuurlijk evengoed een uitdaging voor het eigen huis. Dat onkruid beperkt zich niet tot de overkant.
Het warme nest dat liefde heet
Net zoals kinderen bovenal afhankelijk zijn van liefde ben ik dat ook. De nood aan een veilig nest, de nood aan een glimlach, een knuffel. De nood aan de zekerheid dat wij er zijn voor elkaar. Dat wat dit betreft, nooit iets zal veranderen. Dat de liefde voor altijd is.
Ja, daarin wil ik kind blijven.
