Week in beelden – snapshot diary – week 14 – zalig Zeeland !

Afscheid van Zalig Zeeland

Een tijdje geleden werd er hier via de comments aangeraden dat ik nog eens naar Zeeland zou gaan. Jullie waren niet de enigen, ook vrienden (en collega’s) mailden me : komop, ga naar Zeeland ! Goede raad moet je opvolgen  dus ook deze week was ik nog een paar dagen in Zeeland. Een ‘nieuw’ eiland/streek trouwens, want waar we/ik vroeger vooral naar Schouwen-Duiveland gingen werd het nu … Walcheren. Het was geleden van de lagere school (!) dat ik daar ooit was geweest. Toen vaarden we uit met een boot naar Vlissingen wat in de 70er jaren voor een kind van 9 toch een heel avontuur was.

Vlissingen

Vlissingen was best een ontdekking voor me. Enerzijds vind ik het een van de minst mooie plekken van Zeeland, anderzijds is het volgen van de grote tankers die er passeren richting haven Antwerpen een spectakel om zien. Ze worden voorzichtig door de Westerschelde geloodst, want veel plaats is er niet, je ziet Breskens aan de overkant. Ik kan mij zo al voorstellen dat ik later als pensionada  op de dijk zit met verrekijker en boekje en noteer en opzoek van waar al die grote tankers komen en heengaan. Sedert ik op Netflix de film Captain Philips gezien heb kijk ik trouwens met andere ogen naar zo’n schepen.

De Belgische spoorwegen

Het lief – dat nog altijd niet ‘bekeerd’ is tot de caravan –  kwam op bezoek en stond na twee uurtjes treinreizen in Walcheren-Vlissingen. De verbindingen waren super. Dit is dan weer eigenaardig aan de NMBS : je kan thuis wel een internationaal ticket printen, maar je kan het niet bestellen in je lokale station. Gelukkig had hij even tijd in Antwerpen-Berchem, geen idee hoe hij het anders had gedaan. Toch raar.

Terug thuis

Nog een kwart vakantie lag er voor me toen ik terug thuis kwam en ik wou die niet door mijn vingers laten glijden. Het weer lijkt eindelijk een beetje beter te worden (niet zo warm maar toch geen hele dagen regen) en ik kon mijn looptrainingen doen tussen regen en hagel door. Ik haalde ook de MTB weer van stal en koos de spectaculaire Vlooybergtoren als bestemming.

Grote Routepaden

Het lief en ik gooiden er nog een etappe van de GR tegenaan en zondag stond bij het lief alles in het teken van Parijs-Roubaix. Mij kan het niet boeien, maar ik hoorde ‘m heel de koers commentaar geven en supporteren (er was verder niemand thuis), dus het was blijkbaar spannend.
Ook al wandelen zowel het lief en ik heel wat af, de Grote Routepaden blijven toch een beetje een mysterie voor ons. Ooit – we houden de illusie aan dat er ooit een tijd komt waarin we massa’s tijd op overschot zullen hebben – willen we die toch eens ontdekken.
Iemand tips hierover ?

Niet te vergeten : geluk is nooit ver weg

En zo liep een zalige vakantie op zijn einde. Een vakantie waar ik heel expliciet voor gekozen heb, om energie op te doen, om dicht bij ‘geluk’ te leven : veel buiten zijn in de natuur, sporten, lezen, genieten van het lief. Straks begint de drukte van het werk weer en hoop ik het niet te vergeten : dat geluk is nooit ver weg. Het is een kwestie van prioriteiten en je niet laten verdrinken in het werk. Waarom vergeet ik dat zo makkelijk ? Waarom nemen zaken die minder belangrijk zijn soms zo makkelijk alles over ? We leven tenslotte niet in een tijd van slavenarbeid waar we 12 uur per dag moeten werken. Of zit onze perceptie bij tijden compleet verkeerd ?

Aan jullie allen een fijne week ! En vergeet niet : het geluk is nooit ver weg. Doen en investeren in wat je gelukkig maakt. Er tijd voor maken ! Ik wens het je toe. (Tips zijn altijd welkom, ik ben duidelijk niet zo’n talent in bovenstaande).