voor en achter (de naailes)

Woensdag was het D-day. Of S-day. N-day, maar dat laatste klinkt niet goed. Soit : Kaat heeft gestikt. Nu is er aan stikken niet zoveel kunst. Het is tenslotte een naaimachine , net zoals er aan wassen niet veel aan is, gezien ook voor deze klus een machine.
Toch kan er van alles fout gaan. Ha ! Dingen die met de hand gemakkelijk zijn (een draad door het oog van de naald en je kan beginnen) zijn een ander pak mouwen als het over de machine gaat. Binnen de kortste keren is het een geklodder van draden en zit de machine verstopt. Want het bovenste garen – dat om wat voor reden eerst een labyrinttocht lijkt te hebben moeten afgelegd – moet op een bepaald moment ‘de binnendraad’ oppikken. Het zal mij een raadsel zijn hoe dat precies gebeurt, maar feit is, dat het wel altijd ergens blijft vaststrikken.

Maar goed, uiteindelijk deed ‘de lerares’ het en kon ik beginnen. Het leek wel autorijden, met dien verstande dat de lerares dacht dat ik al een naaibewijs had. Gaat de stof voor- of achteruit ? Net zoals ‘recht rijden’ voor een ervaren chauffeur evident is maar niet voor wie voor het eerst naait, geldt dat ook voor ‘recht stikken’. Gelukkig had ik proeflapjes, want anders had ik al veel ongelukken met mijn zwierig op en neergaande stiklijn. Dat je voor en achteruit kan naaien ? Wel wel, het worden echte rijlessen !

Uiteindelijk heb ik zo’n half uurtje lijntjes gestikt. Op en neer.

Ondertussen heb ik thuis allerlei zakjes gemaakt. Voor in mijn handtas. Om rommel in te bewaren. Zakjes met een lintje in die je kan stroppen. Zakjes met een omslag. Zakjes zonder omslag. Natuurlijk ging het mis met het draden. Dus heb ik al even zoveel keren bobijntjes in mijn handen gehad en gevloekt waarom die draad toch altijd verstrikt raakt in de machine.

Aan het echte werk ben ik dus nog niet begonnen. Die zakjes zijn maar om niet als een idioot op een stukje stof op en neer te naaien.

Ondertussen wel een leuke site gevonden met veel creatieve ideetjes !