waar blijft die energie ?
Met collega G. en K., beiden “gediplomeerd in L.O.”, en O., gespecialiseerd in atlektiek had ik vandaag een sterk gesprek. De laatste drie maand ben ik meer dan tien kilo afgevallen (flink hé), eet ik alleen nog maar gezond en mijd ik alle suikers, train ik op zeer regelmatige basis én ga ik rond tien (jawel !) al onder het dons. Met al die inspanningen en gezond leven had ik als allerlaatste toch wel vermoeidheid verwacht.
Ik heb wel meer energie, maar dat is hoofdzakelijk na het lopen. Wanneer ik s’morgens uit het bed moet of er een lange dag voor de boeg is, lijk ik niet sterker of fitter dan mijn collegas-snoepers-asportivo’s. Wat een teleurstelling !
Mijn gediplimeerde-motivators-voor-sport wilden mij nog troosten met het feit dat ik er ’toch heel goed uitzie’ maar het wou niet lukken.
Tot collega O. (de atletiekspecialist dus) nuchter zei : wie loopt wordt moe.
Zo simpel is dat.
Vandaag is de bevestiging voor Dwars door Hasselt per post toegekomen. Ik kan mijn borstnummer en chip halen voor de loop. Manlief heeft besloten om ook mee te lopen, 3 km samen met onze R. Knap !
“Dwars door…” is een soort volksevenement waarbij het lopen geheel en al feestelijk wordt ingekleed. Ik ben er klaar voor wat training betreft, maar het lichaam is langzaamaan oververmoeid aan het raken van de combinatie kilometers & trainingen opdrijven, plus herfst- en andere kwalen en kwaaltjes.
Toch wil ik er bij zijn, al is het maar om het zalige gevoel naderhand.
