Dinsdagwijsheid : wacht niet langer

Het is geen literair hoogtepunt en ik weet niets eens maar waar ik het tekstje gelezen heb, maar ik zou het eigenlijk iedere dag moeten lezen !

Als ik wacht op de zomer
voor een ijsje

als ik wacht op een reden
voor mijn reisje

als ik wacht op de zon
om te kunnen stralen

als ik wacht op succes
zonder te willen falen

…

als ik wacht
Is vandaag minder leuk
is vandaag minder fijn

is vandaag minder spannend
dan vandaag zou kunnen zijn.

Ik zei het je al, niets hoogstaands, en toch ‘bots’ ik er keer op keer ’tegen’. Niet tegen het versje, maar het feit dat ik teveel wacht. Wachten tot de omstandigheden ideaal zijn. Tot ik het helemaal zeker ben.  Wachten tot iedereen het met mij eens is. Tot mijn to-do-list is afgewerkt, als ik een beetje slanker ben. Wachten op het moment dat ik een beetje minder moe ben. Dat ik wat meer tijd heb.

Alleen zijn de omstandigheden nooit ideaal en ben ik zelden helemaal zeker van iets. Er is wel altijd iemand die een kritische noot heeft en mijn to do list is nooit af. Ik zal wellicht nooit zo slank zijn als ik zou willen zijn en nooit geheel van vermoeidheid bevrijd. En tijd, die zal er ook nooit in overvloed zijn.

Dus waarom zou ik nog wachten ? Om datgene te doen wat ik graag wil doen ? Er gewoonweg voor gaan ? En als ik faal, dan leer ik toch ? Trouwens, wie vond dat uit, dat werkwoord slagen en falen ? Waarom niet gewoon ‘meemaken’ ? Ervaren ? Leren !

Ik hoop dus voor 2016 dat ik minder wacht en gewoonweg doe !