Week 46/2018 Laat ons de bladzijde omslaan
Samengevat: Een week waarin ik mij fysiek niet 100% voelde. Het boek ‘omringd door idioten’ moet ik nog lezen. Ik veronderstel dat het een uitdager is. Wandelen en koekjes bakken om niet toe te geven aan het totale gebrek aan energie.
Nood aan extra energie
Ik hoorde van een collega die gigantisch veel sport, dat hij in een fysieke dip zat. Maar, zo ging hij verder, dankzij vitamines via de arts, voelde hij zich stukken beter. Ik sport geenszins zoveel, maar het gebrek aan energie is hier evengoed voelbaar. Het gaat allemaal lastiger, al impliceert dat nog beweging. Nee, hier leek het de voorgaande week alsof alles tot stilstand en er geen beweging meer in te krijgen is. Misschien moet ik dus net als die collega, aan de vitamines. Of op zoek naar extra energie.
Wijze raad
Dat een mens niet moet toegeven aan lethargie. Het is verleidelijk. Dan is het werk af, staat er niets dringends meer op die to do list, het lichaam is futloos, dus dan maar naar die zetel op dat bed want het lichaam (en de geest) is moe. Ik heb het vermoeden dat ik met alle gemak 3 maanden aan een stuk kan slapen, maar gelukkig vond ik donderdag de moed om toch nog eens te gaan wandelen en wel op een stuwdam en met (uiteraard) errond een stuwmeer. De zon was van de partij, de hemel knalblauw en ja, er bleek best nog wat energie in mij te zitten. Hoe meer kilometers ik afmaalde, hoe makkelijker het begon te gaan. Misschien was het de zon die mij continu van verse energie voorzag, maar bovenal verdenk ik dat de stilte mij nog het meest energiek maakte. Stilte als energie. Het is iets dat toch behoorlijk goed werkt. Net zoals omgekeerd lawaai zo vermoeit.
Koekjes bakken en verplicht lezen
In datzelfde verzet tegen lethargie bakte ik koekjes en nam ik weer mijn verplicht aantal te lezen bladzijden per dag op. Of liever, percentage, want ik lees op mijn Kindle. Ik moest tegen zondag aan 20% komen en het boek dat ik momenteel lees is niet iets om vlotjes weg te lezen.
Ik lees het in het Engels omdat de Nederlandse versie maar liefst zo’n kleine € 50 kost en via de Kindle $14. (Het rendeert echt wel, goed Engels studeren !).
Ik ben best bang van ‘niets doen’. Evengoed ga ik tekeer tegen de religie van productiviteit en efficiëntie, maar er zijn tijden dat ik echt denk: ik kan mezelf toch maar beter tot het een en ander verplichten. Zoals in tijden als deze dus.
Is het eigen aan november ?
Zal ik ook dit jaar op het eind van de maand gemengde gevoelens hebben over deze maand ? Kruipt de overgang van zomer (via herfst) in het lijf en is het een kwestie van aanpassen ? Of gaat het om het inkorten de dagen, het tekort aan licht ?
Dat ik daar allemaal eens flink wil over nadenken. November een beetje te lijf gaan bij wijze van spreken. Of letterlijk, want dat lijf voelt zich niet echt 100%.
