Week in beelden – snapshot diary – week 06
Havermout it is !
Ik begon de week goed met banaanhavermoutpannenkoeken. Maar omdat ik er zelfs in slaag om ze in de pan te laten aanbakken doe ik het nu gewoon via het wafelijzer. 5 minuten erin en het kan niet mislukken ! Moet ik nu spreken van havermoutwafels ?
Copyright onderste foto rechts : Fotografie Didier Bunkens
I love my job !
Alleen wou ik soms dat er meer tijd was én dat we minder zinloze dingen moesten doen, zoals alles op papier zetten. Maar goed, de leuke dingen dus ! Zo ging onze school voor het allereerst buitenshuis gaan schaken. Woensdagnamiddag trokken we met een busje richting Tervuren waar we meededen aan een kampioenschap en brons haalden. Alle lof voor die mannen (en vrouwen !), ze zitten daar doodstil met volle concentratie, en wie langer speelt (zie foto linksonder) wordt ook nog eens bespied door de schakers die hun partij al achter de rug hebben. Het zou werkelijk niets voor mij zijn, ik werd al zenuwachtig in hun plaats !
Donderdag bezochten waren we weeral op verplaatsing (wie zegt dat het onderwijs saai is ?) en we gingen richting Leuven. Dat is de thuisstad van de meeste van onze leerlingen, maar hé, we hebben die dag geen klaslokaal gezien. Fijn was dat !
Er is nog leven buiten het werk
Soms denk ik van niet, er zijn echt weken dat het lijkt alsof ik alleen maar met mijn werk bezig ben, maar dat is gelukkig niet altijd het geval. Zaterdag trokken het lief en ik richting Gent, omdat we cameramateriaal hadden gehuurd voor onze school (dus toch weer werkgerelateerd !) en dat moesten terugbrengen. We starten met een bezoekje aan Starbucks alwaar ik een koffie met pistachenoten dronk. De combinatie van koffie en noten was zeer te smaken, alleen was de aardbeiensmaak er teveel aan. Starbucks, ik kom er graag om nieuwe koffies uit te proberen, maar soms word ik ook wel moet van de ‘hype’ er rond. Het lief voelde zich trouwens een uitzondering door een ‘gewone zwarte koffie’ te bestellen.
Naar Gent – museum Guislain
We genoten van een zalige lange treinrit – de beste leesplaats ! – en brachten nadien nog een bezoek aan museum Guislain. Ik was er onlangs nog geweest, maar had de tentoonstelling rond Schaamte nog niet gezien. Maar zelf het nog eens doorlopen van de vaste tentoonstelling was geen tijdverlies, het museum zet met altijd gigantisch aan het denken, en dat kan toch geen tijdverlies zijn ?
Eindelijk weer lopen !
Ik nam eindelijk weer het lopen op en zie dat behoorlijk goed zitten. Het zal wel helpen dat er enkele ‘uitjes’ zijn gepland met de naam wedstrijd, alleen noem ik het niet zo omdat ik anders alweer de stress voel en dat is voor niets goed.
De wandelclub
Vrijdag nam ik voor het eerst deel aan een ‘ledenvergadering’ van mijn wandelclub. Ze hebben daar grote plannen ! Maar liefst een kleine 100 mensen meldden zich aan als vrijwilliger, waaronder mezelf, al was het even schrikken toen ik hoorde dat een normale shift bijna een hele dag duurde (beginnende om 6 uur ’s morgens). Ik behoor daar tot de ‘jonge’ leden, de meeste mensen zijn gepensioneerd. Maar hé, toch chapeau af voor al dat vrijwilligerswerk !
Opa
Eindelijk hadden we ook weer tijd voor opa, dat was er tijdens de hele week niet echt van gekomen. Wie goed kijkt ziet mij met hem in de rolstoel. Hij genoot met volle teugen maar was ook verward. Het wordt steeds moeilijker voor hem om dingen in tijd te plaatsen of verbanden te zien. Soms blijft hij in een gedachte of een gebeurtenis steken, ook al is dat een halve eeuw geleden. Dat besef, dat we ondertussen meer dan 50 jaar verder zijn (en ik bijgevolg ook totaal geen weet heb van wat een halve eeuw geleden gebeurd is), dat is er niet meer. Ver verleden en toekomst lopen zo door elkaar.
En nu gaan we niets doen
Zowel het lief als ik vielen bijna in slaap toen we op bezoek waren bij onze (schoon-)ouders. “Hoe gaan jullie dat doen op vakantie ?”, vroeg mijn schoonmoeder, ‘jullie vallen nu al om van vermoeidheid.”
“We gaan niets doen”, was mijn antwoord en ik meende het. Dat is net de reden waarom we op vakantie gaan, om niets te ‘doen’, behalve te genieten, alles heel rustig te doen. Wandelen en fietsen misschien. Maar bovenal : voor alles tijd nemen.
Tijd die we anders niet hebben. Tijd die we niet eens hebben als we thuis blijven, want dan zien we toch weer allerlei klussen in het huis en werk dat gedaan moet worden en blijven we in volle actie.
Volgende week doen we dus niets !
Ik wens jullie allen een fijne week toe !
