week in beelden – snapshot diary – week 4
De winterse week
“Probeer te aanvaarden dat je ziek bent”, zei het lief, maar het mocht niet baten, want ziek zijn staat nooit op mijn planning en zou ik daaraan toegeven, dan gaat die hele planning de mist in. Dus behielp ik me met pilletjes en vitamines in de hoop dat het wel over zou gaan. Tot ik voor de klas stond en per 4 woorden adem moest happen. ‘Misschien kunnen jullie nu …. pau-ze …. je map nemen en eens zien …. pau-ze, snotter, zitten… En tegen dat ik eindelijk weer adem had wist ik bijgot niet meer wat ik wou zeggen. Want zo’n koortstoestanden, dat vreet ook aan je hersenen, zeker weten. Moogt ge niet naar huis ?, vroegen mijn leerlingen me, en ik glimlachte, het zweet liep ondertussen over mijn rug.
Dus uiteindelijk toch het bed gevonden.
De helderheid van een mossel
Het idiote is dat die productiviteitsregels zo diep in mij geworteld zijn dat mijn hersenen onmiddellijk denken : tijd om aan projecten te doen die passen bij het ziek-zijn ! Mentale opdrachten ! Veel lezen ! Een beetje studie ! Nadenken ! Ja, dat wou ik dus allemaal doen, zij het dat mijn hersenen ondertussen de helderheid van een mossel hadden aangenomen. Frustratie alom. Aanvaarden dat je ziek bent, ja,ja. Het lukte me niets eens om een aflevering van een serie uit te zien. Ben ik de enige die het daar zo moeilijk mee heeft ?
Het eind in zicht
Eindelijk voelde ik me beter worden en liep meteen van stapel, overenthousiast, ik zou weer véél gaan sporten, ik zou mij niet laten doen, ik zou dit en zou dat. Dat enthousiasme resulteerde in het maken van energierepen, het receptje zette ik zaterdag online.
Ik vrees dat dat dan ook ongeveer de grootste prestatie deze week was.
bonjour micro !
En die micro dan ? Die was maandag via de post geleverd en daar had ik allerlei plannen mee nu ik weer wild ben van de actioncamera. Ik zou mijn video’s van commentaar voorzien en geef toe, zo’n micro, dat is toch een kinderdroom die uitkomt ? Je kan ‘m zelf zo in de hand nemen.
Maar met al dat gesnotter en nauwelijks stem kwam daar natuurlijk niets van in huis.
Toch liet ik ‘m enkele dagen staan op mijn bureau, als had ik mijn eigen live-radioshow.
Een mens mag dromen, niet ?
Een fijne week gewenst en hopelijk geen grieptoestanden !
Geen reactieknop te zien ? Zie onder de titel.
