Week in beelden – snapshot diary – week 52

Kerstversiering

Het is er niet van gekomen, het huis in kerstsfeer brengen. Alleen Santa staat hier happy en met veel energie te swingen en doet ons nu en dan glimlachen. Santa ! Alsof wij Sinterklaas niet kennen !

De kerstweek

Ik heb het niet zo op de kerstvakantie. Vakantie wel, kerst minder. Op de een of andere manier ben ik altijd heel erg gestresseerd en overvalt mij een moedeloosheid van het zovele ‘moeten’. Niets ‘moet’ natuurlijk, maar ik leef niet alleen en geef toe, het zou ook maar erg zijn als ik enkel en alleen mijn zin deed en er enkel en alleen ‘mijn’ kerstweek van maakte.

Toch viel het dit jaar heel goed mee. Er zijn dagen gevuld met het voorbereiden van het eetfestijn – al bij al nog sober gehouden ! – boodschappen gedaan, het huis ietwat op orde gezet, de voortuin kreeg zelfs een beurt.  Kwam het door het weer of het feit dat ik ook best wel wat buiten ben geweest (mijn biotoop !), de kerststress was dit jaar heel wat minder. Eenmaal de familie hier (schoonfamilie uit Vlaams-Brabant, familie uit West-Vlaanderen) dacht ik : hoeveel stress het ook is, het is het allemaal waard. Want ik genoot van het gezelschap en bovenal van de jongsten van de familie die – zoals dat gaat – alsmaar groter en wonderbaarlijker worden. Er werd viool gespeeld en hoorn, er werden dansuitvoeringen getoond, er werd gequizzed, er werd gegeten, er werd gedronken, er werd … volop genoten.

Project working place : grote opruim !

Het lief en ik hebben elk een eigen werkkamer die we ook we ook wat als ons nest zien als de drukte te groot wordt. Mijn werkkamer is vrij groot uitgevallen en bevat behalve een grote werktafel nog een kleine tafel en een waar salon en televisie. Ik werk er dagelijks maar het is ook mijn favoriete plaats om boeken te lezen. Ongestoord lezen. Een zaligheid is dat.

Toch was/is ook de onrust in deze kamer geslopen en wel door het teveel aan spullen. Decluttering is geen kwestie van organisatie las ik ergens, maar wel van wegdoen. Je kan nog zo goed je zaken organiseren en voor alles een plaats hebben, spullen blijven energie en ruimte vragen. Op een paar uur tijd had ik al een grote doos helemaal klaar voor de kringloopwinkel. Toch ben ik geen Marie Kondo, al begrijp ik haar principe van ‘blij zijn om’. Dingen waar ik niet meer gebruik (of zelden) en die me niet ‘blij’ maken gaan gegarandeerd Doos Kringloopwinkel, maar toch blijven er ook spullen die ik niet gebruik en toch hou. Met andere dingen had ik dan weer geen moeite, zoals  de Moleskine-agenda’s (en eentje van Hema) die me dierbaar zijn geweest alsook mijn eerste MP3-speler. Het is verleden tijd. Weg. Voor altijd. Andere dingen organiseerde ik en merkte dat ik er wel heel veel van had : washi-tape, nummers van Flow, kleurpotloden en …. brillen ! Voor die laatste wacht ik tot er nog eens een goed doel is. Ik heb eenvoudige brilglazen, dus misschien kunnen die iemand nog goed doen !
Tenslotte moest ook mijn scooter er aan geloven, al staat die natuurlijk niet in mijn kamer. Vele plezante ritjes heb ik er mee gehad, maar ook hier was het ‘dag en veel plezier voor de volgende eigenaar !’. 

De liefste. De liefsten.

Waarom maak ik me eigenlijk altijd zo druk rond de feesten ? Alsof het allerbelangrijkste niet is : familie om je heen die van je houdt, tijd  met elkaar doorbrengen, rond de keukentafel zitten en niet te hoeven kijken op de klok.

Dankjewel.