werken uit frustratie

Eind van de vakantie en het doet pijn. Zoveel pijn zelfs dat ik uit pure zenuwen nog maar es een begin gemaakt heb aan het lappen van de vensters (ik heb het eindelijk door hoe dat moet), dat de tuinmeubels gekuisd zijn, de kussens bovengehaald, de keuken gedweild, … samengevat : een hoop karweien gedaan zijn die totaal niet op een zonnige zondag horen.
Maar zo ben ik altijd. Als ik zenuwachtig ben begin ik overal werk te zien. En begin ik haastig nog te werken. Alsof dit mij een ticket geeft om al de rest uit te stellen. In dit geval : dat ik opnieuw moet gaan werken.
’t zal niet lukken denk ik.