Snapshot diary week #29/2018 Kamperen in het paradijs – Wouwse Plantage

Kamperen op Wouwse Plantage, ukelele leren spelen en voor het eerst alleen geocachen !

De week samengevat: kamperen in de Wouwse Plantage, het laatste maal van het lief: frieten, genieten van koffie, eerste keer alleen op geocache, bloemen van collega, ukulele leren spelen en spijtig genoeg opnieuw, Gasthuisberg. 

Paradijselijke camping in Wouwse Plantage

Maandag vertrok ik richting Wouwse Plantage, dat is net over de grens in Nederland. Amper anderhalf uur rijden en toch ‘buitenland’.  Het lief ging deze keer niet mee kamperen, ondanks zijn ‘goede week’, hij zou zelf wat dingetjes doen op zijn bureau en rondom het huis. De tip voor camping kreeg ik van Annelies, die er in het voorseizoen de kinderen was. Altijd een beetje gevaarlijk, want iemand anders kan best andere prioriteiten hebben, waardoor de waardering niet gelijk loopt. Maar zie, kijk dit eens aan:

Behoorlijk idyllisch, niet ?

Een op en top verzorgde camping met een visie, zoveel is mij wel duidelijk. ’s Morgens kan je beginnen met een uurtje yoga, er zijn activiteiten voorzien voor kinderen (bakken, schilderen) en ’s avonds is er wel gauw een free podium, of een samenzitten rond het kampvuur. Het is werkelijk een prachtige camping en ik geloof zonder problemen dat ‘je kinderen niet weg willen van de camping’. Want hé, met zoveel waterpret (en dit alles inclusief), schitterend weer (deze week toch) dan heb je als kind echt wel de tijd van je leven. Het mag dan ook niet verbazen dat er vooral jonge dertigers met kinderen op de camping waren.

Zonder wifi

Lang ben ik niet op de camping gebleven, op Wouwse Plantage,  al ben ik het nog zo gewend om alleen te reizen én kwam er deze keer zelfs een vriendin op bezoek. Ik vrees dat het hart toch meer dan anders bij het lief is en ik snel heimwee krijg. Nergens zoveel luxe als thuis trouwens, niet dat ik materieel iets mis op in mijn caravan. Of toch: de wifi deed het er niet. Ook niet de ‘betaalde’ (want genoeg data in mijn bundel), wat mij wellicht een beetje inspiratieloos maakte aangezien ik moeilijk zaken kon plannen in de omgeving. Ik vraag mij een beetje af of dit de reden was voor mijn vervroegde vertrek. Het zal er wel iets toe gedaan hebben.

Friet en ukelele spelen

Ik was blij het lief terug te zien en nog een ‘goede dag’ met hem te kunnen doorbrengen voor we weer richting Gasthuisberg reden voor 5 slechte dagen. Net als op de camping stond ik vroeg op voor mijn ochtendloopje en het duurde ook niet lang of ik had heel wat huishoudelijke taken verricht. Het lief wou voor zijn ‘laatste (avond)maal’ een pak friet en zo gebeurde. Ik at er amper van, wetende dat in zo’n temperaturen het niet goed zou vallen. Ik struinde het internet af voor ukelelelessen en speelde op één avond al een song. Fier al een gieter. Niet dat die fierheid terecht is, want het is écht makkelijk. Of ik goed speel is nog iets anders ! Ukelele is toch een stuk makkelijker dan gitaarspelen en vooral, het is handiger. Véél kleiner zo’n ding en ik lijk het ook veel sneller te kunnen stemmen. (Omgekeerd: hij moet iedere keer worden gestemd!). Heb je zin, dan zou ik zeggen: gewoon doen ! Zo’n ukelele kost amper € 39, zelfs kinderen zijn er snel mee weg.

Ik word er gewoon vrolijk van !

Terug naar Gasthuisberg

En toen alles bergaf. Het is ondertussen routine geworden, maar dat maakt het niet minder erg. Integendeel, ik was behoorlijk overstuur na onze sessie. Zo erg dat ik de rest van het weekend bijna als een zombie doorbracht. ’s Zaterdags ging ik nog lopen (en dat deed véél deugd), s’ zondags was het lief zo ziek dat ook ik alle energie kwijt was. Het is zo ellendig om iemand die je liefhebt zo te zien afzien en niets te kunnen doen. Tegelijkertijd wist (en weet) ik dat het voor hem nog moeilijker word als ook ik de moed laat zakken. Dus motiveerde ik mij toch om 10 000 stappen te zetten (ik ga voor de maandbadge) en combineerde dat met het zoeken naar geocaches in ons dorp. Die zijn er talrijk, maar ik vond er toch maar ééntje dankzij de hulp van een buur. Echt goed ben ik er (nog) niet in. Maar het lichaam was opnieuw in beweging en ik had iéts gedaan.

Volgende week (ik spreek mezelf streng toe) moet dat beter. Kop rechtop en gaan met de banaan. Wat het ook is. Maar niet opgeven !
En natuurlijk verder ukulele (leren) spelen. Wie doet mee ?